21 lat od debiutu i 4 lata od wydania ostatniej płyty, Orange Goblin powraca z najbardziej mrocznym albumem - zarówno muzycznie, jak i tekstowo - w dotychczasowej karierze.
"The Wolf Bites Back", to dziewiąty album w dorobku Orange Goblin. Frontman Ben Ward uważa, że to najmocniejszy i najbardziej zróżnicowany zestaw utworów, jakie nagrał do tej pory zespół. - Wciąż brzmi to jak Orange Goblin, jednak tym razem pozwoliliśmy sobie na śmielsze eksperymenty. W nowym materiale słychać echa Can, Captain Beyond, Wishbone Ash oraz The Stooges, a także dość oczywiste wpływy Black Sabbath i Motorhead. Przygotowując się do tego albumu, przerobiłem naprawdę wszystkie tematy, począwszy od seryjnych zabójców-kosmitów, poprzez gangi zombie motocyklistów, buddyjskich wojowników, a skończywszy na potomkiniach wiedźm z Salem - wyjaśnia Ward.
Pod dowództwem producenta Jaime Gomeza Arellano (Ghost, Grave Pleasures, Paradise Lost, Cathedral) zespół, w skład którego poza Wardem wchodzą Joe Hoare (gitara), Martyn Millard (bas) i Chris Turner (perkusja), postanowił nagrać "The Wolf Bites Back" w pełni analogowo. Gościnnie na krążku pojawia się Phil Campbell, były gitarzysta Motorhead.

Universal

8 czerwca nakładem Matador Records ukazał się debiutancki album Snail Mail zatytułowany ‘Lush’. To odświeżający fenomen pisania piosenek i technicznych kompozycji młodej artystki, która pomimo dopiero ukończonego liceum, stoi na progu czegoś wielkiego.

Album zapowiada utwór ‘Pristine’, będący hymnem pokazującym naszą bohaterkę Lindsey Jordan zmagającą się z podmiejską nudą i nieodwzajemnioną miłością.

„Czuję się jakby każdego weekendu była ta sama impreza” - śpiewa swoim silnym i krystalicznym głosem.


Czysty i mocny głos Lindsey Jordan elektryzuje na całym albumie ‘Lush’, wirując z odważną ekstrawagancją i proponując coś nowego przy każdym zwrocie. Poczucie szybkości i ostrych jak brzytwa tekstów przecinają chaos i bałaganiarstwo dorastania, wyrażane w przemijających trendach i niezręcznych imprezach, które miażdżą żołądek i rozdzierają serce. Największa umiejętność Jordan polega na tworzeniu napięcia dzięki wyciszonym melodramatom, rozciągającym się w nastrojowe rockowe utwory o dużym potencjale przebojowości.

‘Lush’ chwilami jest niczym emocjonalny rollercoaster, pasujący do wybuchowej osobowości Jordan. Dorastająca na przedmieściach Baltimore w Ellicot City, w wieku pięciu lat rozpoczęła naukę gry na gitarze klasycznej, a dziesięć lat później napisała swoje pierwsze odważne piosenki jako Snail Mail. Mniej więcej w tym czasie Jordan zaczęła uczęszczać na koncerty w Baltimore, gdzie nawiązała bliskie przyjaźnie z lokalną sceną, dające jej impuls do stworzenia zespołu. W wieku szesnastu lat wydała swoją debiutancką EP-kę ‘Habit’, która ukazała się nakładem lokalnej punkowej wytwórni Sister Polygon Records.

Od czasu ukazania się ‘Habit’, Jordan ukończyła szkołę średnią, odbyła tournee po kraju, występowała przed Girlpool i Waxahatchee, a także wyprzedała swoje własne koncerty oraz wzięła udział w dyskusji przy okrągłym stole dla New York Timesa na temat kobiet w muzyce punk. To wszystko dało jej czas na refleksję i udoskonalenie procesu pisania piosenek, by stworzyć zaskakujący debiut, który jest zarówno rozważny, jak i oczyszczający.


Nagrany z producentem Jake'm Aronem i realizatorem dźwięku Johnny’m Schenke’m, z udziałem koncertowych muzyków: perkusisty Raya Browna i basisty Alexa Bassa, ‘Lush’ brzmi filmowo, ale przy tym wciąż bardzo prosto.

Kolejną zapowiedzią jest piosneka ‘Heat Wave’. „Czasami nie jestem zainteresowana” - śpiewa osiemnastoletnia kompozytorka i gitarowa wirtuozka - Lindsey Jordan - w tej będącej pokazem umiejętności, zaraźliwej, gitarowej popowej piosence.


Wyreżyserowany przez Brandona Hermana teledysk pokazuje niesamowite uderzenie na hokejowym lodowisku, którego nauczyła się podczas lat spędzonych w licealnej drużynie, zagłębiając się w psychice dorastania z paraliżującą niepewnością, druzgocącymi upadkami i wyzywającymi wzlotami.
„Nie jeździłam na łyżwach od czasów szkolnej drużyny, więc nakręcenie tego było zarówno trudne, jak i zabawne.”.

sonicrecords.pl

Album 'Constant Image' pojawił się 8 czerwca nakładem Domino Recording. Nagrany w zeszłym roku w Rare Book Room na Brooklynie w Nowym Jorku, 'Constant Image' został wyprodukowany przez Nicolasa Vernhesa (Animal Collective, Deerhunter, War On Drugs). To niespotykane dźwięki trzech osób - Taylora Mulitza (gitara), Daniela Sapersteina (bas) i Emmy Baker (perkusja) - które od samego początku dokładnie wiedzą, co chcą osiągnąć.

Wychodząc z rodzinnego Waszyngtonu, z bogatą historią idiosynkratycznej muzyki undergroundowej, Flasher pojawił się na czele żywej muzycznej teraźniejszości. Wytwórnia The Sister Polygon (którą Mulitz uruchomił z członkami zespołu Priests), jest obecnie istotnym elementem lokalnej kultywacji i konfrontacji politycznej. Z tym albumem, Flasher pomaga zdefiniować nową generację muzyki w mieście.


Pierwszy singiel 'Pressure' daje doskonały przykład tego, czego się spodziewać. W tej piosence jest zarówno masa, jak i lekkość.
Nie często debiutancki album pojawia się w tak kompletnej formie, ale kiedy się pojawia, to wiesz, że jest czymś wyjątkowym.


Jak mówi zespół: "’Pressure’ to piosenka, która kroczy linią pomiędzy dziwactwem a delirium i niszczy izolację oraz przetrwanie. Teledysk, zrealizowany we współpracy z Weird Life, który pokazuje projektanta i artystę z Chicago - An Authentic Skidmark - jest dopełnieniem paradoksu samej piosenki i zaproszeniem do tego świata pośredniego.”.

sonicrecords.pl

Nowy album prekursorów polskiej sceny death metalowej, zespołu Betrayer. Jest to trzeci album studyjny grupy i nosi on tytuł "Scaregod". Poniżej można posłuchać pierwszego utworu z krążka, czyli „We Are Rebels”:
https://youtu.be/8LX8Ug9AayY

Album "Scaregod" został zarejestrowany wiosną 2017 roku we własnym studio Antubis w Kwidzynie, przy współpracy z Arkiem „Maltą” Malczewskim, który na przełomie lata i jesieni 2017 dokonał obróbki dźwięku i masteringu w Sound Division Studio w Warszawie.

„Trochę się to wszystko przeciągnęło w czasie, gdyż bardzo zależało nam na tym, aby to właśnie Malta zajął się produkcją. Musieliśmy więc podporządkować się jego napiętemu grafikowi pracy, ale z pewnością było warto” - powiedział Berial, lider grupy, dodając: „Jestem pewien, że brzmienie na tej płycie zadowoli również malkontentów, którzy krytykowali brzmienie poprzedniej...co oczywiście potrafimy zrozumieć z perspektywy czasu. „Scaregod” miażdży pod tym względem, oczywiście nie słuchany w laptopie, czy telefonie, ale i same aranżacje są naprawdę dobre, więc fani death metalu, a Betrayer zwłaszcza, nie będą zawiedzeni. Jako ciekawostkę dodam, że na płycie znajduje się remake „Acrid Blood”, kompozycji z naszego demo „Necronomical Exmortis” z 1991 roku.”

Betrayer powstał w Słupsku w 1989 roku i obok takich zespołów jak m.in. Imperator czy Vader, kształtował polską scenę death metalową. Dwa wczesne wydawnictwa grupy, czyli demo "Necronomical Exmortis" (1991) oraz debiutancki album "Calamity" (1994) zaliczane są w poczet absolutnej klasyki polskiego death metalu. Betrayer ma na swoim koncie niezliczoną ilość koncertów i festiwali, podczas których dzielił scenę z takimi tuzami ciężkiego grania jak Morbid Angel, Death, Deicide, Cannibal Corpse czy Carcass. Grupa przerwała swoją działalność w 1994, ale w 2012 roku lider Betrayer, Piotr "Berial" Kuzioła, podjął decyzję o reaktywacji zespołu. W marcu 2015 nakładem Mystic Production ukazał się bardzo udany, drugi album studyjny „Infernum In Terra”, którym Betrayer udowodnił, że wciąż wie jak grać solidny death metal.

Obecny skład Betrayer tworzą:

Piotr "Berial" Kuzioła – wokal /bas

Krzysztof „Tubaya” Tubaja – gitara

Arkadiusz „Kozak” Kozakiewicz – perkusja

 

Szczegółowa tracklista wydawnictwa przedstawia się następująco:

 

1.     We Are Rebels

2.     The Archfiend

3.     Drown In Madness

4.     Gateway To Damnation

5.     Ashes Of The Vatican

6.     Crucified Again

7.     Acrid Blood

8.     LCF (Dominate)

9.     Beneath The Burning Sky

Mystic