Premierę ma nowy album Blues Pills, zatytułowany „Holy Moly!”. Z tej okazji zespół opublikował nowy singiel, „Rhythm In The Blood”, do którego klip można zobaczyć tutaj: https://youtu.be/oxL15x5jJEE

Blues Pills jest określany przez recenzentów jako efekt jam session Arethy Franklin i LED ZEPPELIN. Debiutancki album zespołu, który ukazał się w 2014 roku, znalazł się na czwartym miejscu na listach przebojów, a dwa lata później jego następca, „Lady In Gold” trafił na pierwsze miejsce.

Grupa zaczęła koncertować w małych klubach, ale błyskawicznie znaleźli się na największych scenach festiwalowych w rodzaju Rock Am Ring, Download, Sweden Rock, a nawet prestiżowego festiwalu jazzowego w Montreux, gdzie występowały największe tuzy ze świata muzyki.

Szczegółowa tracklista „Holy Moly!”:

1. Proud Woman
2. Low Road
3. Dreaming My Life Away
4. California
5. Rhythm In The Blood
6. Dust
7. Kiss My Past Goodbye
8. Wish I’d Known
9. Bye Bye Birdy
10. Song From A Mourning Dove
11. Longest Lasting Friend Bliss


żródło: MYSTIC PRODUCTION

„Imploding The Mirage”, szósty album studyjny w dorobku The Killers, od dziś w sklepach i serwisach cyfrowych! Krążek jest następcą „Wonderful Wonderful” z 2017, a promują go single „Caution”, „Fire In Bone” oraz „My Own Soul’s Warning”.
Za produkcję odpowiada zespół oraz Shawn Everett i Jonathan Rado z Foxygen. Nagrania odbyły się w Los Angeles, Las Vegas i Park City w Utah. Po raz pierwszy w historii The Killers napisali i nagrali album poza granicami swojego rodzinnego Vegas. Na „Imploding The Mirage” pojawia się zestaw znakomitych gości: Lindsey Buckingham, kd lang, Weyes Blood, Adam Granduciel (War On Drugs), Blake Mills oraz Lucius.

Trio przebija się po raz kolejny przez Battlestar Vannucci, szybując do odległych krain dźwiękowych z epickimi balladami oraz futurystycznymi bangerami – NME *****

The Killers zachwycają w mig ze swoim strzelistym i triumfalnym „Imploding The Mirage” – The Line of Best Fit 8,5/10

Wolny od ironii i kipiący emocjami, „Imploding The Mirage” jest przeciwieństwem kwarantanny i klaustrofobii – to brzmienie niezliczonych otwartych drzwi, a The Killers, porzucając wszelkie ograniczenia, wybucha skondensowaną ambicją – Clash 8/10

W czasach, gdy szczególnie łatwo o cynizm, ten album daje tę samą płomienną nadzieję, jak lata temu „All These Things That I’ve Done”. The Killers ma duszę i nosi ją z dumą na wierzchu – NoRipcord 8/10

Bogaty i orzeźwiający album, który dowodzi, że nie bez powodu The Killers wciąż są jednym z najbardziej lubianych zespołów – DIY ****

Od czasu debiutanckiego „Hot Fuss” z 2004, The Killers sprzedało ponad 28 mln egzemplarzy albumów na całym świecie i występowało na najważniejszych festiwalach oraz stadionach na całym świecie. Zespół zdobył szereg nagród i wyróżnień. Poprzedni album, „Wonderful Wonderful”, był swojego rodzaju listem miłosnym dla żony lidera grupy, która zmagała się z depresją. Tym razem Brandon Flowers śpiewa o wychodzeniu z mroku, pokonywaniu smutku oraz przejściu do radosnej celebracji. „Imploding The Mirage” to album o wiecznej miłości, przechodzeniu ciężkich czasów oraz siły, którą czerpiemy z przyjaźni i rodziny.
Na „Imploding The Mirage” The Killers zostawia blichtr i brokat Las Vegas na rzecz czegoś o wiele bardziej majestatycznego (również w sensie dosłownym – Brandon przeniósł całą rodzinę do zachwycających gór w Utah tuż przed rozpoczęciem prac nad płytą). Na nowym krążku The Killers wychodzi ze swojej strefy komfortu, eksploruje nowe terytoria, ale też odnosi się do albumów, które ukształtowały brzmienie grupy na początku jej drogi. Kate Bush, Peter Gabriel, Bruce Springsteen czy New Order – z jednej strony Brandon Flowers chętnie się do nich odnosi, ale też prezentuje się jak oryginalny, kompletny, niepodrabialny songwriter.

źródło: Universal Music

„Whoosh!” jest następcą odnoszących wielkie sukcesy albumów „inFinite” (2017) i „NOW What?!” (2013).

Deep Purple po raz trzeci połączyli siły z legendarnym producentem Bobem Ezrinem, który zaprosił zespół do Nashville, aby stworzyć i nagrać utwory. Efektem jest najbardziej zróżnicowany album, jaki do tej pory razem stworzyli.

Muzycy na płycie „rozciągnęli się we wszystkich kierunkach” bez żadnych ograniczeń, które mogły pozbawić ich kreatywności. „Deep Purple przywraca Deep z powrotem do Purple” - to motto - żart, które pojawiło się w studio po stworzeniu pierwszych piosenek, które dały jasno do zrozumienia, że Deep Purple i Ezrin są na dobrej drodze do stworzenia płyty przesuwającej granice czasu i jednocześnie wyrażającej niezadowolenie z obecnej sytuacji na świecie, która jest skierowana do wszystkich pokoleń.

Tracklista:

1. Throw My Bones
2. Drop The Weapon
3. We’re All The Same In The Dark
4. Nothing At All
5. No Need To Shout
6. Step By Step
7. What the What
8. The Long Way Round
9. The Power of the Moon
10. Remission Possible
11. Man Alive
12. And the Address
13. Dancing In My Sleep

Wznowienie jednej z najlepszych solowych płyt Paula MCartneya, „Flaming Pie”. Paul McCartney prezentuje trzynaste wydawnictwo w nagrodzonej Grammy „Archive Collection” - wznowienie dziesiątego solowego albumu muzyka, „Flaming Pie”. Płyta oryginalnie została wydana 5 maja 1997, a nagrania odbyły się w trakcie prac nad „Anthology” The Beatles. Paul przyznał później, że miało to niemały wpływ na jego solowy materiał. Za produkcję materiału odpowiadali McCartney, Jeff Lynne oraz George Martin, a gościnnie na płycie pojawili się m.in. Ringo Starr, Steve Miller, Linda McCartney i syn artysty, James. „Flaming Pie” to zarówno masterclass komponowania, jak i przejaw radosnej, spontanicznej twórczości. Wydawnictwo spotkało się z niezwykle ciepłym przyjęciem ze strony fanów i krytyków i było największym komercyjnym sukcesem artysty w latach 90. Album otrzymał złotą płytę m.in. w Stanach, Wielkiej Brytanii czy Japonii.
Seria „The Paul McCartney Archive Collection” zadebiutowała 2 listopada 2010, pierwszym wydawnictwem było wznowienie „Band on the Run” Paula McCartneya & Wings z 1973 roku. Krążek otrzymał nagrodę Grammy w kategorii Best Historical Album. Wydane później „Wings Over America” w 2013 triumfowało w kategorii Best Boxed or Special Limited Edition Package. Każda płyta wydana w ramach serii jest osobiście nadzorowana przez Paula. Rezultatem jest jedno z najbardziej ambitnych i osobistych dokonań w dyskografii muzyka, obejmujące ponad 50 lat historii muzyki.

źródło: Universal

Katalog PJ Harvey wznowiony na winylach. UMC/Island oraz Beggars ogłaszają reedycje katalogu PJ Harvey (w tym dwa albumy nagrane z Johnem Parishem). Wydawnictwa będą ukazywały się w ciągu najbliższych 12 miesięcy. Po raz pierwszy w formacie LP będą dostępne wersje demo przy każdym albumie. Pierwszą płytą w kolekcji jest „Dry”. To pierwsze wydanie „Dry” od 20 lat. Oryginalnie płyta ukazała się 30 marca 1992. Nagrania odbyły się w The Ice House w Yeovil, a całość promowały single „Dress” oraz „Sheela-Na-Gig”.
„Dry – Demos” zawierające 11 utworów, po raz pierwszy dostępne jako samodzielne wydawnictwo.

Polly wydobywa dźwięki z otchłani rozdartej duszy i wydobywa ze swoich ust z zaciśniętymi pięściami – NME, recenzja „Dry”, 1992

Na debiutanckim „Dry” Polly Jean Harvey dorównuje Patti Smith w żarliwości oraz Bessie Smith w pożądaniu, wyprzedzając wszystkich w wyścigu o miano największej alternatywnej gwiazdy w Wielkiej Brytanii. Natychmiast stała się gwiazdą – Pitchfork

Bezkompromisowy album – Entertainment Weekly

…wciąż nieustraszony, na zawsze ponadczasowy. To zarówno okrutny blues-punk, jak i posiniaczony, zmaltretowany hałas, mroczny i muskularny – The Guardian

źródło: Universal Music

Dzieje się tam bardzo dużo, ale wszystko z majestatyczną równowagą – UNCUT 8/10Pełnokrwisty album – MOJO ****

„On Sunstet” brzmi jak dzieło człowieka, który jest szczerze podekscytowany wszystkimi możliwościami, jakie daje świat muzyki. Zwłaszcza w obliczu tak dziwnych wydarzeń dookoła słucha się tego z czystą przyjemnością – Q ****

„On Sunset” to dziesięć kawałków w stylu klasycznego Paula Wellera, ale z nowoczesnym sznytem. To zarazem wydawnictwo soulowe, elektroniczne, orkiestrowe, przepełnione popowymi piosenkami, poruszającymi serce balladami, z odrobiną eksperymentowana. Na płycie Weller mknie do przodu, ale jednocześnie nie zapomina o spoglądaniu w lusterko wsteczne.
Artysta rozpoczął pracę nad nowym wydawnictwem niedługo po zakończeniu nagrań „True Meanings” (2018). Otwierający „On Sunset” utwór „Mirror Ball” pochodzi jeszcze z sesji „True Meanings” i pierwotnie miał być b-sidem. Na szczęście został zachowany na kolejną płytę – trudno o lepszy początek albumu.
Jak zawsze, Weller czerpie z tego, co najlepsze we współczesnych dźwiękach i muzyce. Tekstowo odnosi się jednak do przeszłości, szczególnie w utworze „Old Father Thyme”. Na większości albumu słyszymy Paula na różnych instrumentach, wspieranego przez Bena Gorderliera, Andy’ego Croftsa i Steve’a Cradocka. W „Equanimity” gościnnie pojawia się Jim Lea ze Slade, a Mick Talbot gra na organach Hammonda w trzech utworach. W zmysłowym „Lush” słyszymy zwrotkę śpiewaną przez francuską wokalistkę Julie Gros z Le Superhomard (ich album „Meadow Lane Park” był jednym z najlepszych wydawnictw 2019 w osobistym rankingu Wellera). Angielskie trio folkowe The Staves czy Josh McClorey z The Strype również brali udział w nagraniach „On Sunset”. Hannah Peel dodała wydawnictwu magii za sprawą aranżacji smyczków, w czterech utworach pojawia się również The Paraorchestra. W singlu promującym wydawnictwo słyszymy nastoletnią gwiazdę R&B Col3trane. Nagrania albumu odbyły się w Black Barn Studios w Surrey. Za produkcję odpowiadają Paul Weller, Jan „Stan” Kybert oraz Charles Rees.

źródło: Universal Music