Menu
Nowości

Nowości (618)

W tym dziale:

Nowe płyty rockowe

Nowe płyty rockowe (617)

Zobacz artykuły...

"Patience " Mannequin Pussy

"Patience " Mannequin Pussy
Indie punkowy zespół z Filadelfii Mannequin Pussy wydał album ‘Patience’ 21 czerwca nakładem Epitaph. Wydawnictwo podąża za ich ostatnim albumem ‘Romantic’ z 2016 roku, który był debiutem dla Epitaph.

Trzeci pełnowymiarowy album Mannequin Pussy ‘Patience’ to płyta zafascynowana fizycznymi doświadczeniami ciała, a zawarte na nim piosenki dotyczą ruchu ust, rąk, serca, mówią o skórze, zębach i kościach.
Głęboko nawiązując do fizyczności, członkowie zespołu: Colins Rey Regisford (bas, sample, wokal), Kaleen Reading (perkusja, instrumenty perkusyjne), Marisa Dabice (gitara, wokal) i Athanasios Paul (gitara, klawisze) przewodzą emocję za pomocą potężnych riffów, thrashowych rytmów i wokali, wywołując natychmiastowe i nieokiełznane reakcje jelit. Jednak przez cały czas na ‘Patience’ zespół kontrastuje surową witalność z zawiłościami melodycznymi i aranżacyjnym pięknem, budując dziwne i silne napięcie, sprawiając, że album daje poczucie oczyszczenia. Album zestawia dziką zmienność Mannequin Pussy z narracją głosu, będącym często dokuczliwie wrażliwym.

Pierwszym ujawnionym utworem jest ‘Drunk II’.

“W tej chwili zbyt łatwe jest patrzenie na tę piosenkę czując mieszankę litości i wstrętu do siebie i emocji, które w nią wlaliśmy. Nigdy nie widziałam rozpadu jako czegoś innego niż emocjonalne tortury. Ale teraz rozumiem, że rozpad jest darem. Złamane serce jest darem. Ktoś opuszcza twoje życie, dając ci jedną z najbardziej uczciwych rzeczy, które możemy doświadczyć. Wybór opuszczenia twojego życia przez kogoś, jest wymownym powiedzeniem prawdy: oni nie mogą być dla Ciebie w sposób, jaki sobie tego życzysz. Nie mogą cię kochać w sposób, jaki ty kochasz ich. Zajęło mi to długi czas by zrozumieć, że lepiej być samemu, niż być z kimś kto naprawdę nie chce tu być. Nie powinieneś nigdy przekonywać kogoś, by cię kochał.”.

Teledysk powstał w reżyserii Marisy Dabice.

“Chciałam uchwycić uczucie, gdy wielu z nas doświadcza złamanego serca i stara się iść dalej” - mówi o teledysku Dabice. “Udajemy, że się bawimy, więc jesteśmy społecznie do przyjęcia dla tych dookoła nas. Mamy nadzieję, że picie nas uszczęśliwi i chcemy, aby noce prowadziły nas w ramiona pięknych nieznajomych, którzy będą chwilowo rozpraszać nasz ból. W teledysku do ‘Drunk II’ chciałam połączyć rzeczywistość i fantazję - gdzie nie jesteś całkiem pewny czy moja postać mówi po prostu o rozstaniu z kolegami z zespołu i przyjaciółmi, czy o utraconej miłości lub o spotkaniach z pięknymi nieznajomymi każdej nocy. Chciałam pokazać, jak się czuje ktoś ze złamanym sercem - nie ma znaczenia gdzie jesteś, czujesz się jakbyś był jedyną osobą ze złamanym sercem. Jakby każdy dookoła był głęboko zakochany, ty jesteś całkowicie sam. Nie ma znaczenia kogo spotykasz, bo nie przestajesz myśleć o tej osobie, która cię zostawiła.”.


Kolejnym teledyskiem jest 'Cream'.

Marisa Dabice (gitara i wokal) wyjaśnia: “Do muzyki chcieliśmy stworzyć dziwaczny, monochromatyczny i kolorowy świat. Reżyserka Hanna Hamilton wsłuchała się w tekst utworu i stworzyła wokół niego historię. Bycie śledzonym i posiadanym przez jednostkę, która kontroluje ludzi wokół siebie. To jak klasyczny horror z lat 70., który chciałabym aby istniał w prawdziwym życiu.”.


‘Patience’ powstał w Studio 4 w Conshohocken, w Pensylwanii. Przy tworzeniu albumu, Mannequin Pussy pracowali z producentem i inżynierem Willem Yipem (Quicksand, The Menzingers), który stworzył wybuchowe brzmienie, nigdy jednak nie przysłonił subtelności piosenek zespołu.
“W przeszłości nasz proces nagraniowy był chaotyczny, ale praca z Willem wyglądała zupełnie inaczej” - mówi Dabice. “To pomogło nam pokazać nasze postępy w ciągu ostatnich kilku lat i stworzyć bardzo wyraziste brzmienie, pokazując czym naprawdę jest Mannequin Pussy.”.


YouTube

Tracklista:

1. Patience

2. Drunk II

3. Cream

4. Fear/+/Desire

5. Drunk I

6. High Horse

7. Who You Are

8. Clams

9. F.U.C.A.W.

10. In Love Again

źródło: sonicrecords.pl
Czytaj dalej...

The Black Keys "Let's Rock"

The Black Keys "Let's Rock"
The Black Keys wydali właśnie dziewiąty studyjny album “Let’s Rock”, który jest powrotem do bezpośredniego rocka tworzonego przez wokalistę/gitarzystę Dana Auerbacha i perkusistę Patricka Carneya we wczesnych latach zespołu. Auerbach mówi, „Kiedy jesteśmy razem – jesteśmy The Black Keys, zespołem, w którym znajduje się prawdziwa magia, i zawsze tam była, odkąd mieliśmy 16 lat”.

“Let’s Rock” został napisany i wyprodukowany przez Auerbacha i Carneya w studio Easy Eye Sound w Nashville i zawiera chórki w wykonaniu Leisy Hans i Ashley Wilcoxson.

The Black Keys - Go
The Black Keys, którzy powstali w Akron, Ohio w 2001 roku, wydali 8 albumów studyjnych: debiut The Big Come Up (2002), Thickfreakness (2003) i Rubber Factory (2004), a także ich wydawnictwa w Nonesuch Records: Magic Potion (2006), Attack & Release (2008), Brothers (2010), El Camino (2011) oraz Turn Blue (2014). Zespół zdobył sześć nagród Grammy i headlinował takie festiwale jak Coachella, Lollapalooza i Governors Ball.

Od czasu wydania ich ostatniego wspólnego albumu, zarówno Auerbach jak i Carney byli kreatywną siłą napędzającą wielu różnorodnych artystów.

Dan Auerbach założył wytwórnię nagraniową Easy Eye Sound, której nazwa pochodzi od jego studio w Nashville, a także wydał swój drugi album solowy, Waiting on a Song. Od początku jej działalności Easy Eye Sound stała się domem dla szerokiej gamy artystów, takich jak Yola, Shannon & The Clams, Dee White, Shannon Shaw, Sonny Smith, Robert Finley i The Gibson Brothers, za jej pośrednictwem został wydany też pośmiertny album Leo Bud Welcha, a także wcześniej niewydany materiał Linka Wraya.

Patrick Carney produkował i nagrywał nową muzykę z takimi artystami jak Calvin Johnson, Michelle Branch, Damns of the West, Jessy Wilson, Tennis, Repeat Repeat, Wild Belle, Sad Planets, Turbo Fruits. Stworzył także muzykę przewodnią dla netflixowego serialu BoJack Horseman ze swoim zmarłym już wujkiem, Ralphem Carneyem.


Tracklista “Let’s Rock”
1. Shine A Little Light
2. Eagle Birds
3. Lo/Hi
4. Walk Across The Water
5. Tell Me Lies
6. Every Little Thing
7. Get Yourself Together
8. Sit Around And Miss You
9. Go
10. Breaking Down
11. Under The Gun
12. Fire Walk With Me

źródło: Warner Music Poland
Czytaj dalej...

LEGENDY POLSKIEJ SCENY - PERFECT (premiera: 14.06.2019)

LEGENDY POLSKIEJ SCENY - PERFECT (premiera: 14.06.2019)
„Legendy polskiej sceny” to seria kompilacji dedykowana najważniejszym wykonawcom w historii rodzimej muzyki rozrywkowej. Każdy tytuł poświęcony jest innemu, ale za każdym razem tak samo istotnemu, artyście lub całemu zespołowi. Takiemu jak na przykład Perfect. Na płycie znalazło się aż siedemnaście utworów z dorobku grupy, w tym sześć w wykonaniu koncertowym.

Tracklista tej kompilacji pęka w szwach od wielkich przebojów. Począwszy od „Co za hałas, co za szum”, przez „Idź precz!”, „Ale w koło jest wesoło”, „Nie płacz Ewka”, "Kołysankę dla nieznajomej” i „Nie mogę Ci wiele dać”, aż do słynną „Autobiografię”. Znalazło się tutaj również miejsce dla wybranych piosenek z bardzo dobrej, ale niedocenionej płyty „Schody”.

Tracklista:
1. Co za hałas, co za szum
2. Idź precz!
3. Ale w koło jest wesoło
4. Nie bój się tego wszystkiego (Chodź kochanie)
5. A kysz, biała mysz
6. Nie płacz Ewka
7. Nie patrz jak ja tańczę
8. Obracam w palcach złoty pieniądz
9. Wyspa, drzewo, zamek
10. Chce mi się z czegoś śmiać
11. Objazdowe nieme kino
12. Kołysanka dla nieznajomej
13. Nie mogę Ci wiele dać
14. Schody
15. Urodziłem się nie do pary
16. Autobiografia
17. Chcemy być sobą


źródło: MTJ
Czytaj dalej...

LEGENDY POLSKIEJ SCENY - LECH JANERKA/KLAUS MITFFOCH (premiera: 14.06.2019)

LEGENDY POLSKIEJ SCENY - LECH JANERKA/KLAUS MITFFOCH (premiera: 14.06.2019)
„Legendy polskiej sceny” to seria kompilacji dedykowana najważniejszym wykonawcom w historii rodzimej muzyki rozrywkowej. Każdy tytuł poświęcony jest innemu, ale za każdym razem tak samo istotnemu, artyście lub całemu zespołowi. Takim jak na przykład Lech Janerka i jego legendarna kapela Klaus Mitffoch.

Na płycie znalazło się aż szesnaście utworów a wśród nich nagrania zarówno z solowego repertuaru Janerki, jak i z czasów wspomnianego zespołu. Te pierwsze reprezentują na przykład „Historia podwodna”, „Ta zabawa nie jest dla dziewczynek” oraz „Jest jak w niebie”, te drugie – „Jezu jak się cieszę”, „Strzeż się tych miejsc” oraz „Ewolucaj, rewolucja i ja”.

Tracklista:
1. Jezu, jak się cieszę
2. Powinność kurdupelka
3. Ewolucja, rewolucja i ja
4. O głowie
5. Klus Mitroh
6. Ogniowe strzelby
7. Strzeż się tych miejsc
8. Dla Twojej głowy komfort
9. Ta zabawa nie jest dla dziewczynek
10. Jest jak w niebie
11. Konstytucje
12. Lola (chce zmieniać świat)
13. Niewole
14. Historia podwodna
15. Tryki na start
16. Nad ranem śmierć się śmieje

źródło: MTJ
Czytaj dalej...

Eagles Of Death Metal - EODM Presents Boots Electric Performing The Best Songs We Never Wrote

Eagles Of Death Metal - EODM Presents Boots Electric Performing The Best Songs We Never Wrote
„Ulubione piosenki, których sam nie napisałem” – tak w jednym zdaniu Jesse „Boots Electric” Hughes, lider Eagles of Death Metal, komentuje wydawnictwo „Eagles of Death Metal Presents Boots Electric Performing The Best Songs We Never Wrote”. Płytę promuje cover „Family Affair” Mary J. Blige.
Na płycie znalazło się 13 ulubionych utworów Hughesa w nowych wersjach. Usłyszymy m.in. KISS „God of Thunder”, Guns N’ Roses „It’s So Easy”, AC/DC „High Voltage” / „It’s A Long Way To The Top (If You Wanna Rock ‘N’ Roll)”, The Ramones „Beat on the Brat” i wiele innych.
Eagles of Death Metal zostało założone w 1998 roku przez dwóch przyjaciół: Jesse Hughesa i Joshuę Homme. Inspiracją były rozmowy, w których Homme zastanawiał się, jak brzmiałoby połączenie The Eagles i death metalu. Formacja wydała do tej pory cztery płyty: „Peace Love Death Metal” (2004), „Death By Sexy” (2006), „Heart On” (2008) oraz „ZIPPER DOWN” (2015).

źródło: Universal
Czytaj dalej...

Santana - Africa Speaks

Santana - Africa Speaks
Santana zabiera słuchaczy w niezapomnianą podróż!
W trakcie swojej bogatej kariery, Carlos Santana stworzył niepowtarzalną fuzję rocka, latino i jazzu. Na swoim najnowszym albumie, „Africa Speaks”, muzyk idzie dalej i głębiej niż kiedykolwiek wcześniej. Zainspirowany dźwiękami i rytmami z Afryki, wirtuoz stworzył niezapomniane i mocne dźwięki. „Africa Speaks”, z całą pewnością można nazwać najbardziej przełomowym krążkiem w dotychczasowej karierze kultowego artysty.
Singlem promującym wydawnictwo jest utwór „Breaking Down The Door”, do którego powstał teledysk.
Tak Santana opowiada o inspiracjach do nowego albumu:
Muzyka afrykańska zawsze była głęboko zakorzeniona w moim sercu. Rytym, groove i melodie z tego kontynentu mam w swoim DNA. Jeśli czerpiesz inspiracje z wielu miejsc, mówisz że robisz research. Ja postanowiłem zrobić research tej pięknej muzyki z pięknego zakątka planety. Tamtejsi muzycy nadają na niepowtarzalnych częstotliwościach. Jest to dość zabawne, bo gdy gram w Afryce, ludzie często pytają mnie: „W jaki sposób trafiłeś na naszą muzykę?”. Odpowiadam wówczas: „Jak mógłbym nie znać czegoś, co tak bardzo kocham?”.
Aby w pełni oddać sprawiedliwość ulubionemu nurtowi, Santana wiedział, że do produkcji „Africa Speaks” musi zatrudnić kogoś, kto potrafi myśleć poza schematami. Dlatego nawiązał współpracę z legendarnym Rickiem Rubinem. - Jeszcze zanim uścisnęliśmy ręce - wiem, że Rick bardzo się ucieszy, gdy to usłyszy - wiedziałem, że nigdy wcześniej nie zrobiłem czegoś takiego w swojej karierze. Gdy byliśmy już po wspólnych odsłuchań demówek, Rick zadzwonił do mnie i powiedział: „Te numery są jak brama do ludzkiej świadomości”.
Na płycie usłyszymy ośmioosobowy zespół, w skład którego wchodzi m.in. żona artysty, Cindy Blackman Santana, grająca na perkusji. Nagrania odbyły się w Shangri La Studios w Malibu, które należą do Rubina. Wiele utworów powstało za pierwszym podejściem. - Nie chcę się przechwalać ani wyolbrzymiać, ale w 10 dni zarejestrowaliśmy 49 utworów. Gdyby Miles Davis albo John Coltrane byli wtedy z nami w jednym pomieszczeniu, z pewnością zapytaliby: „Cholera, w jaki sposób to zrobiłeś?”.
- Rick był bardzo subtelny i dyskretny. Nigdy niczego nie narzucał. Obdarzył mnie bezgranicznym zaufaniem. Wiedział, że chcę sprawić, by ludzie tańczyli, ale że mam na to niestandardowe pomysły - opowiada Santana o współpracy z producentem.
Kolejną ważną dla „Africa Speaks” osobą jest hiszpańska wokalistka Buika, której głos niczym magiczne zaklęcie ozdabia album. - Ludzie będą wniebowzięci, gdy usłyszą jej głos. Buika ma w swoim wokalu Ninę Simonę, Ettę James, Tinę Turner i Arethę w jednym - opowiada słynny muzyk i dodaje, że artystka napisała teksty do niektórych z nowych kompozycji: - Powiedziała mi, że nigdy wcześniej nie napisała takich rzeczy. Odparłem jej: „Skoro ty masz takie odczucia, pomyśl sobie, co poczują inni!”.
„Africa Speaks” to pięknie skomponowany album, który otwiera tytułowy kawałek - radosna celebracja dzikiego i połyskliwego stylu gry Santany. Gitarze towarzyszą conga, pianino oraz chór wprowadzający podniosłą atmosferę. W utworze „Batonga” słyszymy swobodny jam z Davidem K. Mathewsem na Hammondzie B3, który przypomina o początkach Santany. „Oye Este Mi Canto” uwodzi wokalem Buiki oraz basem Benny’ego Rietvelda.
- Są takie piosenki jak „We Will Rock You” czy „Start Me Up”, które są ponadczasowe jak Koloseum - mówi Santana, odnosząc się do kolejnego utworu z „Africa Speaks”, „Yo Me Lo Merezco”. Mógłby mieć na myśli również „Breaking Down the Door”, który - jak przewidujemy - błyskawicznie trafi do grona koncertowych faworytów. W tej piosence możemy usłyszeć syna Carlosa, jak również laureata Grammy - Salvadora Santanę na klawiszach.
W „Blue Skies” gościnnie pojawia się Laura Mvula. Koniecznie zwróćcie uwagę również na hipnotyzującą perkusję w „Luna Hechicera”. Niezapomniany rytm pojawia się również w „Bembele”.
Ostatnim utworem na płycie jest „Candombe Cumbele”, którego siłą napędową jest cowbell. To ekscytujący finał jedynej w swojej rodzaju przygody, jaką jest „Africa Speaks”.
Artyści tacy jak Jimi Hendrix czy Stevie Ray Vaughan podczas gry nabierali siły żywiołu. To trochę tak jakby patrzeć na tornado, które zaraz w ciebie uderzy. O to właśnie chodzi w muzyce. Uchwycić fizyczne za pomocą metafizycznego. Aby dokonać tej sztuki, nie możesz bać się rzucać zaklęć - podsumowuje Santana.
„Africa Speaks” to wyjątkowy punkt w 50-letniej karierze Santany. Jak przyznaje sam artysta: - Ten album był niczym prezent z raju, który zstąpił z przeznaczeniem trafienia do jak najszerszej publiczności. Na tym krążku dotykamy wielu różnych emocji. Mamy tu humor, łaskę, ludzką egzystencję. Nie możemy się doczekać, aby zaprezentować utwory z krążka w koncertowym wydaniu.

źródło: Universal
Czytaj dalej...

Duff McKagan – Tenderness

Duff McKagan – Tenderness
Nowy solowy album basisty Guns N’ Roses! Na albumie „Tenderness”, Duff McKagan zawarł na płycie refleksje zebrane przez dwa i pół roku podczas trasy Guns N’ Roses „Not In This Lifetime”. Do pracy nad albumem zatrudnił Shootera Jenningsa. Nagrania rozpoczęły się w 2018 roku w studiu Station House w Echo Park w Kalifornii. Na „Tenderness” pojawia się Jennings wraz z zespołem, jak również The Waters oraz The Suicide Horn Section (gdzie na puzonie gra Matt McKagan, brat Duffa).
Płytę promowały single „Don't Look Behind You”, „Chick Away” i „Tenderness”.

źródło: Universal
Czytaj dalej...

Interpol EP

Interpol EP

 

Nagrana w północnej części stanu Nowy Jork z Dave'em Fridmannem EP-ka, przynosząca pięć utworów, stopniowo wyłaniała się jako zbiór dzieł z własną narracją. Utwór tytułowy ‘Fine Mess’, będący także singlem w BBC 6 Music, został dodatkowo wyprodukowany przez Kainesa i Toma A.D. oraz zmiksowany przez Claudiusa Mittendorfera, który po raz pierwszy pracował z Interpolem jako inżynier dźwięku na ‘Our Love To Admire’. Rezultatem jest żywiołowa pocztówka dźwiękowa adresowana przez Interpol do fanów, którzy podróżują z nimi po całym świecie w 2019 roku, a jej zaraźliwa energia jest kontynuacją tej znanej z ‘Marauder’.

Odnosząca się do tytułu grafika ‘A Fine Mess’ jest zilustrowana serią utraconych obrazów, odzyskanych z opuszczonego posterunku policji w Detroit. W rozsypującym się pomieszczeniu dowodowym - wśród gruzów - niezagospodarowana rolka filmu, datowana „1-20-96”, zawierała ukryte obrazy sceny pokoju w chaosie.


Od urzekającego refrenu utworu tytułowego, aż po soulowy, pełen zamętu ‘No Big Deal’, katartyczny refren koncertowego faworyta ‘Real Life’, hymnowy ‘The Weekend’ i surowy ‘Thrones’, ‘A Fine Mess’ to orzeźwiający i wyrazisty wpis do dziennika Interpolu!


Tracklista:

A1. Fine Mess

A2. No Big Deal

A3. Real Life

B1. The Weekend

B2. Thrones

sonicrecords.pl
Czytaj dalej...

RAMMSTEIN - RAMMSTEIN

RAMMSTEIN - RAMMSTEIN
RAMMSTEIN opublikował długo oczekiwany, siódmy album studyjny.  Na albumie znalazło się 11 utworów, w tym „ZEIG DICH” oraz single „RADIO” i „DEUTSCHLAND”. To pierwsze wydawnictwo RAMMSTEIN od czasu „LIEBE IST FÜR ALLE DA”.
Dotychczas „RADIO” i „DEUTSCHLAND” zgromadziły ponad 100 mln streamów oraz wyświetleń w serwisach cyfrowych.
Za produkcję albumu odpowiadają Olsen Involtini i RAMMSTEIN.
Zespół zaprezentuje premierowy materiał na trasie koncertowej, która rozpocznie się 27 maja i zakończy 23 sierpnia. W ramach tournée RAMMSTEIN odwiedzi również Polskę.
RAMMSTEIN tworzą CHRISTOPH SCHNEIDER, FLAKE LORENZ, OLIVER RIEDEL, PAUL LANDERS, RICHARD Z. KRUSPE oraz TILL LINDEMANN.

Universal
Czytaj dalej...

Mission Jupiter "Architrecture"

Mission Jupiter "Architrecture"
Prawdziwy miłośnik dobrej muzyki najczęściej nie ogranicza się jedynie do kilku ulubionych wykonawców. Zwykle stara się poszerzać swoje horyzonty, poszukując nowych inspiracji. Z tej przyczyny czasem wyrywa się poza obowiązujący kanon i zwiedza również mniej oczywiste kierunki, bowiem i tam pojawiają się godne uwagi dokonania. Rozwój technologii sprawił, że dziś jest to znacznie łatwiejsze, a fascynacje mogą podążać wielokierunkowo. W latach siedemdziesiątych odkrycie np. rumuńskiej grupy Phoenix było niczym odnalezienie skarbu na pustyni. Dziś świat skurczył się, a dobra muzyka bez większych przeszkód pokonuje granice, inspirując wielu wykonawców z krajów uznawanych niegdyś przez wyznawców rocka za egzotyczne. Tu wspomnę choćby kapitalny Fromuz z Taszkientu (Uzbekistan) – jeden z ciekawszych zespołów łączących rock progresywny i fusion, pochodzący z Azji Środkowej. Czasem nie trzeba szukać tak daleko. Za naszą wschodnią granicą również dzieje się sporo ciekawego. W maju tego roku na kilka koncertów do Polski przybyły dwie moskiewskie kapele Put' Solntsa oraz Amalgama, co z pewnością powinno zaintrygować miłośników nieco cięższych brzmień. Również w maju planowane są koncerty grupy Next Door To Heaven (Sankt Petersburg), reprezentującej progresywny metal uzupełniony żeńskim wokalem. Miłośnikom alternatywnych brzmień powinien przypaść do gustu białoruski Mission Jupiter. To naprawdę interesujący kwintet wywodzący się z Mińska. Próbując opisać ich twórczość należałoby odwołać się do takich wzorów jak Massive Attack, The Gathering, Within Temptation i… być może Ella Fitzgerald. Są mistrzami budowania nastroju. W ich muzyce słychać też wpływy Him, Dream Theater i Muse. Zespół tworzy czterech panów: Artyom Gulyakevich (bass), Vladimir Shvakel (guitar), Dmitri Soldatenko (saxophone), Eugenue Zuev (druns) oraz niezwykle urodziwa wokalistka – Nastya Shevtsova. Grupa istnieje od 2015 roku. W zasadzie powstała jako eksperyment muzyczny, eksplorujący ciekawe brzmienia, inspirowane kosmosem i uzupełnione melodyjnym saksofonem, jednak dość szybko przerodziła się w pełnoprawny projekt, ważny dla każdego z członków. Nagrali dwa minialbumy oraz singiel w języku białoruskim i angielskim. Sama nazwa powstawała dość długo, jednak w opinii muzyków w jakiś sposób definiuje ich profil artystyczny. Muzyka Mission Jupiter jest wypadkową bardzo różnych fascynacji. By znaleźć nić porozumienia jej twórcy musieli stworzyć coś, co wykraczałaby poza własne preferencje każdego z nich. Wspólnym mianownikiem i rodzajem muzycznego kompromisu okazał kosmos i tematyka science fiction wpisana w rock alternatywny. Tak najkrócej można opisać ich debiutancki album Architecture oraz promujący go singiel Will You Be Loved, choć akurat ten utwór traktuje o zdradzie i oszustwie oraz uwikłaniu w złe relacje. Album wypełnia nastrojowa, nieco epicka muzyka, dobarwiona momentami fascynującym brzmieniem saksofonu, dość dalekim jednak od jazzowych skojarzeń. Co ciekawe – instrument ten pojawił się w zespole przypadkowo. Podczas pracy nad utworem Joy of Life członkowie zespołu poprosili Dmitrija Soldatenko (sax) o dogranie solówki. Jego podejście do brzmienia sprawiło, że wszyscy dość szybko znaleźli wspólny język, a początkowy epizod okazał się zalążkiem stałej współpracy. Tytuł albumu Architecture w opinii muzyków dobrze oddaje charakter ich muzyki, a wręcz definiuje ich podejście do komponowania. Pracując wspólnie starali się łączyć różne style i nastroje, by stworzyć coś o uniwersalnym przesłaniu. Pragnęli by do siebie pasowały wszystkie elementy muzyczne skomponowane indywidualnie i niezależnie. Dopiero wówczas tworzą całość, która pozwala docenić każdy detal, a jednocześnie pozostaje zwartą, monumentalną budowlą. Jakkolwiek może to brzmieć dość patetycznie – jest to harmonijna i melodyjna muzyka, będąca próbą określenia własnego miejsca pod Słońcem. Zgodnie z opinią samych twórców mówi o samorealizacji, poszukiwaniu źródła prawdy i radości życia. Dość ciekawą rolę w całości brzmienia odgrywa głos Nastii Shevtsovej. Wokalistka nie stara się zdominować zespołu, a raczej próbuje podkreślić jego unikalne brzmienie. Potrafi połączyć momentami ostro brzmiące gitary z delikatnym, wręcz jazzowym klimatem. Dzięki temu kompozycje Mission Jupiter są tak wielowymiarowe i wymykają się łatwym klasyfikacjom. Są otwarte, ponadgatunkowe i mogą zainspirować każdego wrażliwego odbiorcę. Muzyka z albumu jest raczej stonowana, choć momentami potrafi zaskoczyć. Myślę, że drzemie w niej jeszcze spory potencjał, pozwalający na wyostrzenie brzmienia i bardziej kontrastowe barwy. W serwisie YouTube grupa umieściła zagrany na żywo utwór The Sea Of Hopes (Part 2). Muzycy również odnajdują się w takim brzmieniu i widać, że budowanie podobnych nastrojów sprawia im sporą frajdę, zaś wokal Nastii Shevtsovej doskonale odnajduje się także i w takiej konwencji. Carlo Bellotti, menedżer zespołu z wytwórni z Epictronic, słuchając po raz pierwszy gotowej płyty nie krył zachwytu. Jestem przekonany, że ta muzyka spodoba się także polskim melomanom. Jeszcze w maju album Architecture białoruskiego kwintetu Mission Jupiter pojawi się w polskiej dystrybucji, nakładem wydawnictwa Audio Anatomy. Jak mówi moje dotychczasowe doświadczenie – warto go poszukać, gdyż kolejne propozycje krakowskiego wydawcy niezmiennie utrzymują wysoki poziom.

Krzysztof Wieczorek
Czytaj dalej...
Subskrybuj to źródło RSS

Tagi: