„Whoosh!” jest następcą odnoszących wielkie sukcesy albumów „inFinite” (2017) i „NOW What?!” (2013).

Deep Purple po raz trzeci połączyli siły z legendarnym producentem Bobem Ezrinem, który zaprosił zespół do Nashville, aby stworzyć i nagrać utwory. Efektem jest najbardziej zróżnicowany album, jaki do tej pory razem stworzyli.

Muzycy na płycie „rozciągnęli się we wszystkich kierunkach” bez żadnych ograniczeń, które mogły pozbawić ich kreatywności. „Deep Purple przywraca Deep z powrotem do Purple” - to motto - żart, które pojawiło się w studio po stworzeniu pierwszych piosenek, które dały jasno do zrozumienia, że Deep Purple i Ezrin są na dobrej drodze do stworzenia płyty przesuwającej granice czasu i jednocześnie wyrażającej niezadowolenie z obecnej sytuacji na świecie, która jest skierowana do wszystkich pokoleń.

Tracklista:

1. Throw My Bones
2. Drop The Weapon
3. We’re All The Same In The Dark
4. Nothing At All
5. No Need To Shout
6. Step By Step
7. What the What
8. The Long Way Round
9. The Power of the Moon
10. Remission Possible
11. Man Alive
12. And the Address
13. Dancing In My Sleep

Wznowienie jednej z najlepszych solowych płyt Paula MCartneya, „Flaming Pie”. Paul McCartney prezentuje trzynaste wydawnictwo w nagrodzonej Grammy „Archive Collection” - wznowienie dziesiątego solowego albumu muzyka, „Flaming Pie”. Płyta oryginalnie została wydana 5 maja 1997, a nagrania odbyły się w trakcie prac nad „Anthology” The Beatles. Paul przyznał później, że miało to niemały wpływ na jego solowy materiał. Za produkcję materiału odpowiadali McCartney, Jeff Lynne oraz George Martin, a gościnnie na płycie pojawili się m.in. Ringo Starr, Steve Miller, Linda McCartney i syn artysty, James. „Flaming Pie” to zarówno masterclass komponowania, jak i przejaw radosnej, spontanicznej twórczości. Wydawnictwo spotkało się z niezwykle ciepłym przyjęciem ze strony fanów i krytyków i było największym komercyjnym sukcesem artysty w latach 90. Album otrzymał złotą płytę m.in. w Stanach, Wielkiej Brytanii czy Japonii.
Seria „The Paul McCartney Archive Collection” zadebiutowała 2 listopada 2010, pierwszym wydawnictwem było wznowienie „Band on the Run” Paula McCartneya & Wings z 1973 roku. Krążek otrzymał nagrodę Grammy w kategorii Best Historical Album. Wydane później „Wings Over America” w 2013 triumfowało w kategorii Best Boxed or Special Limited Edition Package. Każda płyta wydana w ramach serii jest osobiście nadzorowana przez Paula. Rezultatem jest jedno z najbardziej ambitnych i osobistych dokonań w dyskografii muzyka, obejmujące ponad 50 lat historii muzyki.

źródło: Universal

Katalog PJ Harvey wznowiony na winylach. UMC/Island oraz Beggars ogłaszają reedycje katalogu PJ Harvey (w tym dwa albumy nagrane z Johnem Parishem). Wydawnictwa będą ukazywały się w ciągu najbliższych 12 miesięcy. Po raz pierwszy w formacie LP będą dostępne wersje demo przy każdym albumie. Pierwszą płytą w kolekcji jest „Dry”. To pierwsze wydanie „Dry” od 20 lat. Oryginalnie płyta ukazała się 30 marca 1992. Nagrania odbyły się w The Ice House w Yeovil, a całość promowały single „Dress” oraz „Sheela-Na-Gig”.
„Dry – Demos” zawierające 11 utworów, po raz pierwszy dostępne jako samodzielne wydawnictwo.

Polly wydobywa dźwięki z otchłani rozdartej duszy i wydobywa ze swoich ust z zaciśniętymi pięściami – NME, recenzja „Dry”, 1992

Na debiutanckim „Dry” Polly Jean Harvey dorównuje Patti Smith w żarliwości oraz Bessie Smith w pożądaniu, wyprzedzając wszystkich w wyścigu o miano największej alternatywnej gwiazdy w Wielkiej Brytanii. Natychmiast stała się gwiazdą – Pitchfork

Bezkompromisowy album – Entertainment Weekly

…wciąż nieustraszony, na zawsze ponadczasowy. To zarówno okrutny blues-punk, jak i posiniaczony, zmaltretowany hałas, mroczny i muskularny – The Guardian

źródło: Universal Music

Dzieje się tam bardzo dużo, ale wszystko z majestatyczną równowagą – UNCUT 8/10Pełnokrwisty album – MOJO ****

„On Sunstet” brzmi jak dzieło człowieka, który jest szczerze podekscytowany wszystkimi możliwościami, jakie daje świat muzyki. Zwłaszcza w obliczu tak dziwnych wydarzeń dookoła słucha się tego z czystą przyjemnością – Q ****

„On Sunset” to dziesięć kawałków w stylu klasycznego Paula Wellera, ale z nowoczesnym sznytem. To zarazem wydawnictwo soulowe, elektroniczne, orkiestrowe, przepełnione popowymi piosenkami, poruszającymi serce balladami, z odrobiną eksperymentowana. Na płycie Weller mknie do przodu, ale jednocześnie nie zapomina o spoglądaniu w lusterko wsteczne.
Artysta rozpoczął pracę nad nowym wydawnictwem niedługo po zakończeniu nagrań „True Meanings” (2018). Otwierający „On Sunset” utwór „Mirror Ball” pochodzi jeszcze z sesji „True Meanings” i pierwotnie miał być b-sidem. Na szczęście został zachowany na kolejną płytę – trudno o lepszy początek albumu.
Jak zawsze, Weller czerpie z tego, co najlepsze we współczesnych dźwiękach i muzyce. Tekstowo odnosi się jednak do przeszłości, szczególnie w utworze „Old Father Thyme”. Na większości albumu słyszymy Paula na różnych instrumentach, wspieranego przez Bena Gorderliera, Andy’ego Croftsa i Steve’a Cradocka. W „Equanimity” gościnnie pojawia się Jim Lea ze Slade, a Mick Talbot gra na organach Hammonda w trzech utworach. W zmysłowym „Lush” słyszymy zwrotkę śpiewaną przez francuską wokalistkę Julie Gros z Le Superhomard (ich album „Meadow Lane Park” był jednym z najlepszych wydawnictw 2019 w osobistym rankingu Wellera). Angielskie trio folkowe The Staves czy Josh McClorey z The Strype również brali udział w nagraniach „On Sunset”. Hannah Peel dodała wydawnictwu magii za sprawą aranżacji smyczków, w czterech utworach pojawia się również The Paraorchestra. W singlu promującym wydawnictwo słyszymy nastoletnią gwiazdę R&B Col3trane. Nagrania albumu odbyły się w Black Barn Studios w Surrey. Za produkcję odpowiadają Paul Weller, Jan „Stan” Kybert oraz Charles Rees.

źródło: Universal Music