„Got To Keep On” to singiel promujący dziewiąty album studyjny w dorobku The Chemical Brothers – „No Geography”. Poprzednie utwory, które zapowiadały krążek, to „Free Yourself” oraz „MAH”.

W trakcie nagrań do „No Geography”, Tom Rowlands i Ed Simons postanowili nacisnąć przycisk „Reset”. Zbudowali studio w studiu – prowizoryczny pokoik, w którym zgromadzili sprzęt, na którym nagrano niemałą część materiału na dwa pierwsze albumy The Chemical Brothers. Wszystko kurzyło się (freestyle’owo) na strychu Toma przez ostatnie 20 lat. Pokój na eksperymenty zaoferował artystom wolność oraz szansę na stworzenie muzyki i opowiedzenie historii w sposób, w który nie robili tego od lat.

Gdziekolwiek było to możliwe, duet starał się robić wszystko inaczej. Utwory powstawały w nierzadko przypadkowy sposób, wokół wokalnych sampli. Tom i Ed podążali za głosami, by stworzyć muzykę. Muzycy wybrali cytaty z eksperymentalnego projektu z lat 60. – Dial-A-Poem – które dobrze opisywały nastroje w studiu. Nowe utwory były testowane w warunkach koncertowych, przed rzeszą publiczności (w tym na dwóch koncertach w Alexandra Palace w Londynie – największych headlinerskich występach w Wielkiej Brytanii w dotychczasowej karierze zespołu) i na DJ setach na całym świecie.

Rezultat tych wszystkich działań to album, który jest wyrazem niespotykanej muzycznej wolności. „No Geography” bez obaw można zestawić w jednym szeregu z klasycznym już debiutem „Exit Planet Dust” czy psychodelicznym „Further” – albumami, które napisały nowe zasady, a potem całkowicie je zmieniły. Emocje, zachwyty, marzycielskie, analogowe hałasy i acid w spowolnieniu – najnowszy album The Chemical Brothers to po prostu mapa do przyszłości.

W kilku utworach na płycie gościnnie można usłyszeć norweską wokalistkę i songwriterkę Aurorę, która ściśle współpracowała w studiu z zespołem. W „Eve of Destruction” pojawia się japoński raper Nene. „No Geography” to następca wydanego w 2015 i nominowanego do nagrody Grammy albumu „Born In The Echoes”.

Universal

Album "Deus Ex Machina" z 1993 roku ponownie jest dostępny na CD oraz, po raz pierwszy, na płycie winylowej. Kaseta "Deus Ex Machina" ukazała się w kwietniu 1993 roku nakładem wytwórni SPV Poland. W tym roku ukazała się pierwsza winylowa edycja tego wydawnictwa. Reedycja ukazała się w ramach cenionej Archive Series wydawanej przez warszawską wytwórnię Requiem Records.

Dziennikarz muzyczny Leszek Gnoiński tak napisał o "Deus Ex Machina":

"Ćwierćwiecze swojego debiutu AGRESSIVA 69 uczciła pięknie i elegancko wydanym winylem w kolorze żółtym. Dźwięk został zremasterowany, więc cała płyta brzmi nowocześniej. Czy musi? Już w momencie wydania, czyli w 1993 roku, była wyjątkowa na polskim rynku. Na początku ukazała się tylko na kasecie, trzy lata później również na kompakcie.

Pamiętacie kilkadziesiąt miesięcy między jesienią 1991 a końcem 1993 roku? Grunge zawładnął muzyką, stał się głównym nurtem odnawiającym trochę zmurszałego rocka. W Polsce również większość młodych chłopaków przebierała się we flanelowe koszule, łapała za gitary i z lepszych lub gorszym skutkiem (przeważnie gorszym) naśladowała Nirvanę, Pearl Jam, Soundgarden czy Alice In Chains.

Nie wszyscy jednak poszli tą drogą. W Krakowie działał już zespół AGRESSIVA 69, który założyli Tomek Grochola i Jacek Tokarczyk. Oni słuchali Young Gods, Ministry czy Einsturzende Neubaten i chcieli grać jak ich mistrzowie. Za własne pieniądze nagrali płytę i wysłali ją do SPV, dużej niemieckiej wytwórni, która właśnie jako jedna z pierwszych zachodnioeuropejskich firm założyła w Polsce swoją filię. Wysłali też kasetę do Jarocina, wówczas najważniejszego polskiego festiwalu muzycznego i, mimo ogromnego zainteresowania (do konkursu zgłosiło się prawie 350 zespołów, co było rekordem w historii festiwalu), zakwalifikowali się na Dużą Scenę. Nie uniknęli krytyki Waltera Chełstowskiego, jednego z dyrektorów festiwalu, który jako jedyny członek jury był przeciwny występowi zespołu i doprowadził do tego, że zamiast przysługujących młodemu zespołowi 15 minut AGRESSIVA 69 zagrała o połowę krócej. Mimo to pod sceną odbyło się regularne pogo.

„Występ przedłużyliśmy o minutę, ale dziś żałuję, że po ośmiu minutach, gdy ludzie się świetnie bawili, nie przerwałem i nie powiedziałem, że pan Chełstowski dał nam tylko tyle czasu na występ. Może ludzie by się sprzeciwili?”, wspomina Tomek Grochola, frontman zespołu.

Tak było 25 lat temu. Dziś zapraszamy do ponownego wysłuchania pierwszej polskiej industrialnej płyty. Przed Wami AGRESSIVA 69 i ich DEUS EX MACHINA"!

DEUS EX MACHINA:
Misery / Agressiva 2069 / Zawieszeni w Próżni / Stary Bóg / Ted Suicide / Zamaskowany / Fast Food / Fire And Water / Deus Ex Machina / Koniec Dnia

AGRESSIVA 69 dziś:
Tomek Grochola – voc, sampler, efekty
Jacek Tokarczyk – gitara, sample, efekty
Robert Tuta – gitara basowa, sample, efekty.

cantaramusic.pl

„Betonu Nie Spalą" to płytowy debiut zespołu 8 lat w Tybecie. Grupa ma za sobą bogate doświadczenie sceniczne, które zdobyła koncertując w największych klubach w Polsce, gdzie dzieliła scenę z gwiazdami polskiej muzyki rockowo-metalowej takimi jak: Acid Drinkers, Hunter, Lipali, czy Nocny Kochanek. Na albumie wśród 11 autorskich kompozycji znajdą się utwory dobrze znane słuchaczom Antyradia: „Król popkultury" i „Po co tyle słów?".

Długo wyczekiwany album jest przypieczętowaniem lat pracy nad unikalnym, gitarowym brzmieniem 8 lat w Tybecie. Muzycy postawili na bezkompromisową jakość zapraszając do współtworzenia albumu cenionych na rynku specjalistów, wśród których znaleźli się m.in. producent Leszek Biolik, czy Marcin Gajko, który odpowiada za miks i mastering materiału.


„Betonu Nie Spalą" to 11 energicznych, rockowych kompozycji i niebanalne, polskie teksty w trafny sposób komentujące zwykłą codzienność i relacje międzyludzkie. Od lutego do kwietnia 2019 roku materiał będzie można usłyszeć na żywo podczas 13 koncertów, które 8 lat w Tybecie zagra wspólnie z zespołem Nocny Kochanek na najlepszych, klubowych scenach w całej Polsce.

Premiera już 22 lutego.

Musicom

Balthazar prezentują teledysk, który powstał do utworu „Wrong Vibration”.  Przerwa, którą Maarten Devoldere i Jinte Deprez wykorzystali na realizację różnych indywidulanych zainteresować zarówno w sferze prywatnej, jak i twórczej skutkuje skomponowaniem najbardziej spójnego albumu jaki do tej pory nagrał zespół.

Maarten Devoldere wydał dwa krążki pod pseudonimem Warhaus, co uwolniło go od wszelkich ograniczeń związanych z pracą nad utworami Balthazar. Po dość intensywnym okresie udał się do Kirgistanu odpocząć i złapać inną perspektywę. Jinte Deprez pozostał w Ghent i nagrał old-schoolową płytę R&B jako J. Bernardt. Wolność tworzenia i sukcesy związane z solowymi projektami wywołały w muzykach tęsknotę za wspólnym komponowaniem utworów. „Fever” ukazał 25 stycznia nakładem wytwórni Play It Again Sam.

1 marca 2019 r. zespół odwiedzi Polskę i zagra w warszawskim klubie Proxima.

PIAS