Właśnie na rynku ukazał się najnowszy album Luxtorpedy, "Anno Domini MMXX" i krążek ten zawędrował już na sam szczyt zestawienia listy OLiS. Album promuje klip do utworu "Hołd".

"Hołd" to jedna z najbardziej wymownych kompozycji na nowej płycie Luxtorpedy. "Pochodzę z miasta, z którego jestem dumny, Poznańska Piątka i Fort VII" - tak rozpoczyna się ten utwór, którego tekst to historia Wielkopolski w pigułce. Historia, którą zespół chce uchronić od zapomnienia i przywołuje ją również w teledysku do tej kompozycji. Reżyserem klipu jest Paweł Rybarczyk.


"Patyna, miedź, metal, czasami rdza, to taka muzyka, ten rodzaj muzyki gramy" - tak najnowszy krążek Luxtorpedy zapowiadał Robert "Litza" Friedrich. Nowy album Luxtorpedy "Anno Domini MMXX" ukazał się 1 października.

Na nowy album Luxtorpedy fani musieli czekać 4 lata. W tym czasie zostało zbudowane całkowicie nowe profesjonalne studio OKOLITZA, a pierwszym albumem tam zrealizowanym jest właśnie Luxtorpeda "Anno Domini MMXX".

Na płytę "Anno Domini MMXX" składa się 12 nowych kompozycji. Wyjątkowy dodatek do każdego albumu CD stanowić będzie płyta DVD ze wszystkimi utworami zarejestrowanymi w studio granymi na żywo oraz dokument o powstawaniu studia OKOLITZA, a także specjalny kod do pobrania mp3 albumu, wersji instrumentalnych oraz wielu różnych niespodzianek i niepublikowanych materiałów. Na albumie pojawiło się grono znakomitych gości: Joszko Broda, Piotr Fronczewski, Maciej Jahnz, Deep (52).

Okładkę nowej płyty namalowały czas, deszcz i wiatr. Jak tłumaczy sam zespół: "Wszystko potrzebuje czasu i dojrzewania. Proces starzenia może być piękny i twórczy". A w realizacji strony graficznej albumu Litzę wspomagał Jakub Śpikowski, Jacek Gulczyński i Maciej "Zuch".

Lista utworów:

PROGRES NIE PROBLEM
INSTRUMENTALNIE
BONĘDZA CITY
EKOPLAN
CEL
HOŁD
NA CZWORAKACH
KOD GENETYCZNY DDA
MATARAPATYTAPARATAM
OPTY PESY
LIST
SĘK
Więcej informacji:

źródło: www.metalmind.com.pl

Zespół Co Po? był przez kilkanaście lat autorskim projektem Andrzeja Smulko. Grupa cały czas zmieniała skład, grywała bardzo rzadko, kontakt z publicznością miała wyłącznie na amatorskich scenach, a niekiedy przechodziła wielomiesięczne okresy uśpienia. Natomiast nowe piosenki powstawały nieustannie. Po ustabilizowaniu się składu pod koniec 2019 roku, zespół zmobilizował się, by podsumować cały dotychczasowy dorobek w postaci debiutu płytowego. Album zatytułowany „Ból” został zarejestrowany w Studiu Serakos. Jego premiera jest zaplanowana na 6 listopada 2020.

"Schody": https://youtu.be/9hcy0qtphq0

Drogę muzyczną zespołu najlepiej chyba opiszą słowa lidera, oddajmy mu głos: "Zawsze wydawało mi się, że nie umiem śpiewać, że nie mam głosu. Gitarę miałem zawsze, gry uczyłem się sam, ale to nigdy nie było nic specjalnego. Z takim przekonaniem, poniekąd włożonym mi do głowy w dzieciństwie, przeżyłem większość życia, nie realizowałem się artystycznie. Realizowałem się natomiast zawodowo, w korporacjach. Muzyka jednak cały czas była we mnie, była ze mną, zacząłem częściej grać, ale po cichu, w pokoju, tylko dla siebie. Pamiętam jak się uczyłem, włączałem radio i grałem ze słuchu kawałki Led Zeppelin, The Rolling Stones, The Doors, Perfect, Lady Pank, Metallikę, Elektryczne Gitary oraz wielu innych zespołów, których nazw nie pamiętam lub nawet nigdy nie znałem. Wtedy sam w pokoju czułem się przez chwilę gwiazdą, jak tylko udało mi się zagrać kilka pasujących akordów. Po paru latach naprawdę niezdrowego trybu życia przyszedł czas na radykalną zmianę, w tym pożegnanie się z używkami. Zmieniłem pracę i zacząłem łapać kontakt z samym sobą, z rodziną. To było fascynujące, czasem trudne. Zacząłem częściej sięgać po gitarę, zacząłem też słuchać uważniej tego co grają i śpiewają inni, i to naprawdę niezależnie od stylu muzycznego. Dotarło do mnie, że można śpiewać o wszystkim, byle by to była prawda. Wtedy pierwszy raz nagrałem się na telefonie. Sam się zdziwiłem, że to co usłyszałem wydało mi się naprawdę fajne: muzyka, tekst, głos. Po prostu usłyszałem siebie i to było olśnienie. W tym całym dotychczasowym pędzie, zagubieniu nie miałem nigdy takiej okazji... i tak się zaczęło.

Teksty pojawiały się niespodziewanie. Czasem był to zapis myśli, które krążyły mi w głowie (piosenka „Schody”), czasem refleksja na temat jakiegoś z pozoru błahego wydarzenia, nawet takiego jak pierwsze logowanie na Facebooku (utwór „Fejs”), innym razem była to autorefleksja na temat mojego dotychczasowego życia („CV”), albo wyrzucenie z siebie lęków, które towarzyszyły mi w przeszłości („Bałem się”).

Nie wierzę w przypadki, dlatego też nie jest dla mnie przypadkiem, kogo spotykam na swojej muzycznej drodze. I tak kilka lat temu dołączył do mnie Robert Mucha. Muzycznie porozumiewamy się bez zbędnego gadania, a to jest dla mnie ważne, żeby nie gadać za dużo. Mamy podobny gust, oczekiwania, podobne klimaty wyzwalają w nas energię, czujemy się w swoim towarzystwie swobodnie, obywamy się bez niepotrzebnej krytyki czy nieporozumień. Nasze piosenki dojrzewały muzycznie raczej powoli. Współpracowaliśmy z kilkoma perkusistami, każdy z nich dawał jakiś wkład: były eksperymenty, było szukanie właściwego rytmu. Po kilku udanych występach na żywo i niezliczonych próbach doszliśmy do wniosku, że czas to zarejestrować, że jesteśmy gotowi by zostać debiutantami - czterdziestoletnimi z drobnym okładem. Na czas nagrywania płyty dołączył do nas perkusista Marek Veith. Zagraliśmy razem kilka prób i od razu zdecydowaliśmy się na wejście na głęboką wodę, do studia. I tu znowu nie było przypadku - trafiliśmy do Studia Serakos Roberta i Magdy Srzednickich. Oni nie ingerowali w to jak gramy, co gramy i jaki mamy pomysł na brzmienie. Wzbogacili naszą muzykę swoim wsparciem, swoją najlepszą wiedzą i doświadczeniem.

Efekt? To było kolejne olśnienie. Słuchałem tego co nagraliśmy, my amatorzy, ja pierwszy raz w studio, Robert ostatni i jedyny raz 20 lat temu - jedynie Marek dysponował muzycznym doświadczeniem byłem pod wrażeniem tego materiału, nadal jestem. Do tego bardzo zadowolony i szczęśliwy, że spełniłem swoje marzenie. I wiem, że marzenia się spełniają, trzeba tylko chcieć. Teraz z niecierpliwością czekam, jak ta nasza twórczość zostanie przyjęta przez szersze grona odbiorców."

Album "Ból" można także znaleźć na platformach cyfrowych: https://album.link/i/1532721118

źródło: Cantaramusic

Już 30 października ukaże się nieznany dotychczas materiał Neumy, który przeleżał w ukryciu 21 lat! Jednym z utworów, który znajdzie się na krążku, jest „Gnobok”: https://youtu.be/RNEJWEe6wPg

Nagrania pochodzące z roku 1999 zostały zarejestrowane w momencie, kiedy Kobong przechodził do historii; gdyby wówczas nie rozstali się z Robertem Sadowskim, dźwięki, które znalazły się na płycie o adekwatnym tytule „Szkice”, zapewne zasiliłyby trzeci album kultowej formacji. Dzisiaj można powiedzieć, że ten materiał to szczery do bólu pomost między dziedzictwem Kobonga a tym, co pojawiło się na pierwszej płycie Neumy. Surowe dźwięki powstające gdzieś na przecięciu kobongowej matematyki i rodzącej się idei improwizacji, która w pełnej krasie pojawiła się na płycie „Weather”. Dźwięki zarejestrowane zostały przez kobongowy trzon – Wojtka Szymańskiego, Bogdana Kondrackiego i Maćka Miechowicza, dodatkowo w nagraniach udział wzięła skrzypaczka Ewa Jabłońska. Za nagranie – oczywiście w kultowej „Kobongowni” - odpowiadał Marcin „McGyver” Teperek, zaś finałem nowego i zadziwiająco doskonałego brzmienia był miks i mastering analogowych taśm Adama Toczko. Płyta opatrzona okładką autorstwa Wojciecha Szymańskiego (za projekt całości odpowiada Wojtek wraz z Ewą Jabłońską) zamyka wielką sagę połamanych dźwięków, szalonych improwizacji, stanowiących nadal, po wielu latach awangardę gitarowej alternatywy. Na razie Neuma pozostaje w nagraniach, ale kto wie, czy - prawem zaskoczenia – nie będzie miała współczesnej kontynuacji. To na razie niech pozostanie tajemnicą…

A tak o materiale „Szkice” mówi sam zespół:

„Wreszcie jest !!!

Mimo wielu zawirowań mamy dla Was kolejne wydawnictwo - płytę zespołu Neuma pt. „Szkice”.22 lata temu, zaraz po rozstaniu z Robertem i rozpadzie Kobonga, zdecydowaliśmy się powołać do życia nowy projekt. Wtedy roboczo nazywaliśmy go Kokszomanem, co dla nas oznaczało coś w rodzaju "twórczego bałaganu". „Szkice” to unikalne nagrania właśnie z tego okresu. "Szkice" to płyta, której miało nie być. Podczas zgrywania taśm analogowych z koncertem Kobonga natrafiliśmy na taśmy opisane /Kokszoman/. Przeleżały gdzieś w pudłach 20 lat. To, co usłyszeliśmy zaskoczyło nas.

Mało kto wie, że zaprosiliśmy wtedy do współpracy Ewę Jabłońską, znaną m.in. z zespołu Indukti. Jej bardzo oryginalna gra na skrzypcach, do których podłączała mnóstwo kwasowych efektów sprawiła, że nasze granie skręciło w trochę inne rejony. Wspominamy bardzo dobrze ten czas, było mnóstwo zabawy, a obecność pięknej kobiety na próbach była inspirującą odmianą :):):) Ten skład utrzymał się jednak tylko przez kilka miesięcy.

Kiedy stało się jasne, że nie skończymy tego projektu, McGyver podpiął analogowy magnetofon, omikrofonował bębny, odseparował resztę instrumentów. W szkicowej formie zarejestrowaliśmy materiał w jeden dzień. Tak jak wszystkie nasze płyty, na "setkę".

Teraz, przy okazji wznowień Neumy zdecydowaliśmy się na publikację.

Dzięki pracy w studio z Adamem Toczko materiał został doszlifowany i zmiksowany. Bogdan dograł nowe, eksperymentalne wokale, Maciek dopracował gitary, Wojtek zilustrował muzykę, wykorzystując swoje obrazy na okładkę. Wprowadzając zmiany staraliśmy się jednak zachować oryginalny, szkicowy charakter tej muzyki.

"Szkice" to płyta wyjątkowa w naszej dyskografii, o wiele bardziej abstrakcyjna, niejednoznaczna, kończąca trylogię Neumy. Dedykacją dla Sadka i Kocjana zamykamy Kobongową Mandalę”.

Skład zespołu na płycie „Szkice”:

Ewa Jabłońska - skrzypce

Bogdan Kondracki - bas, wokal, programowanie

Maciej Miechowicz - gitary

Wojciech Szymański - perkusja, klawisze

Tracklista:

Impro2

L.U.D.

Kokszoman

Vandor

Torden

2 1 2 2 2 1 2 3

Gnobok

Impro1

źródło: Mystic Production

Ukazała się nowa płyta zespołu Luxtorpeda "Anno Domini MMXX". Gościem audycji Rock Radio był Litza, posłuchaj rozmowy.