Noce śpiewają pieśni pogrzebowe
Noce to alternatywne, poetyckie, momentami drapieżne, jazzrockowe granie, inspirowane tym, co zapomniane. W programie znajdują się utwory, które warstwę tekstową czerpią z pieśni pogrzebowych zawartych w Śpiewniku Pelplińskim z 1871 roku. . Aranżacje inspirowane są tradycyjnymi melodiami, ale zespół ubiera je w nowoczesne muzyczne brzmienia. Noce zapraszają do muzycznego rytuału przejścia - poszukiwania sposobu na pożegnania, utraty, opuszczenia i nowe początki.
Współcześnie zanikają społeczne rytuały towarzyszące momentom granicznym, w tym wspólne śpiewanie pieśni pogrzebowych. Nieuchronność przemijania, starzenia się i ból z nimi związany są tematami niezręcznymi, niechcianymi. Śmierć zastąpiła seks jako kulturowe tabu. Zespół chce wydobyć z dziewiętnastowiecznych pieśni to, co uniwersalne, odważne, ale też kojące i dające nadzieję. Zaprasza do wspólnego muzycznego rytuału przejścia - poszukiwania sposobu na pożegnania, utraty, opuszczenia i nowe początki.
W skład zespołu wchodzi 5 kobiet, które poznały się na Lucciola Ladies Rock Camp w 2020 roku:
Ewa Kielar - wokal,
Agnieszka Jasek - gitara,
Ewa Baran - gitara basowa,
Katarzyna Dobrowolska - perkusja,
Marta Żłobińska-Kozak - piano.
Wcześniej brały udział w różnych projektach artystyczno-muzycznych. Pracę w obecnym składzie pod szyldem Superid, zaczęły w 2022 roku. Wokalistka, Ewa Kielar, w obszarze muzyki tradycyjnej działa od 2018 roku (współtwórczyni Akademii Głosów Tradycji), stąd też pomysł, by zmierzyć się z tematem śmierci i żałoby interpretując XIX-wieczne pieśni.
Prace nad projektem wciąż trwają, ale zespół ma na koncie koncerty i nagrania. W grudniu 2023 zdobył wyróżnienie (“za odważne podjęcie tematu pieśni pogrzebowych”) podczas 33. Mikołajek Folkowych w Lublinie.
Noce zapraszają w podróż przez czas – ten przeszły, zapisany w zapomnianych pieśniach żałobnych sprzed ponad stu pięćdziesięciu lat, i ten obecny, w którym na nowo nadają im brzmienie i znaczenie. czas jest nie tylko tematem, ale i bohaterem – jako doświadczenie przemijania, rytuału pożegnania i odradzania się w nowej formie. Ich muzyka to spotkanie dawnych głosów z nowoczesnością, tradycji z awangardą, ciszy z dźwiękiem.
W tym poetyckim ujęciu czas staje się przestrzenią przejścia – pomiędzy światami, emocjami, istnieniem i nieobecnością. Noce grają o tym, czego nie można zatrzymać, ale można uczcić – dźwiękiem, słowem, spotkaniem.
Śpiewając o śmierci dowartościowujemy limitowane życie. W pędzącym, rozgorączkowanym świecie przypominamy, o tym, o czym pozornie lepiej nie pamiętać: Człowieku, jest granica, za którą czasu już naprawdę nie będzie. Żyjesz, więc teraz masz czas. Brak czasu - to właśnie śmierć.
Śmierć jest ograniczeniem naszego czasu, a wszystko co limitowane zyskuje na wartości.
źródło: Ewa Baran
Współcześnie zanikają społeczne rytuały towarzyszące momentom granicznym, w tym wspólne śpiewanie pieśni pogrzebowych. Nieuchronność przemijania, starzenia się i ból z nimi związany są tematami niezręcznymi, niechcianymi. Śmierć zastąpiła seks jako kulturowe tabu. Zespół chce wydobyć z dziewiętnastowiecznych pieśni to, co uniwersalne, odważne, ale też kojące i dające nadzieję. Zaprasza do wspólnego muzycznego rytuału przejścia - poszukiwania sposobu na pożegnania, utraty, opuszczenia i nowe początki.
W skład zespołu wchodzi 5 kobiet, które poznały się na Lucciola Ladies Rock Camp w 2020 roku:
Ewa Kielar - wokal,
Agnieszka Jasek - gitara,
Ewa Baran - gitara basowa,
Katarzyna Dobrowolska - perkusja,
Marta Żłobińska-Kozak - piano.
Wcześniej brały udział w różnych projektach artystyczno-muzycznych. Pracę w obecnym składzie pod szyldem Superid, zaczęły w 2022 roku. Wokalistka, Ewa Kielar, w obszarze muzyki tradycyjnej działa od 2018 roku (współtwórczyni Akademii Głosów Tradycji), stąd też pomysł, by zmierzyć się z tematem śmierci i żałoby interpretując XIX-wieczne pieśni.
Prace nad projektem wciąż trwają, ale zespół ma na koncie koncerty i nagrania. W grudniu 2023 zdobył wyróżnienie (“za odważne podjęcie tematu pieśni pogrzebowych”) podczas 33. Mikołajek Folkowych w Lublinie.
Noce zapraszają w podróż przez czas – ten przeszły, zapisany w zapomnianych pieśniach żałobnych sprzed ponad stu pięćdziesięciu lat, i ten obecny, w którym na nowo nadają im brzmienie i znaczenie. czas jest nie tylko tematem, ale i bohaterem – jako doświadczenie przemijania, rytuału pożegnania i odradzania się w nowej formie. Ich muzyka to spotkanie dawnych głosów z nowoczesnością, tradycji z awangardą, ciszy z dźwiękiem.
W tym poetyckim ujęciu czas staje się przestrzenią przejścia – pomiędzy światami, emocjami, istnieniem i nieobecnością. Noce grają o tym, czego nie można zatrzymać, ale można uczcić – dźwiękiem, słowem, spotkaniem.
Śpiewając o śmierci dowartościowujemy limitowane życie. W pędzącym, rozgorączkowanym świecie przypominamy, o tym, o czym pozornie lepiej nie pamiętać: Człowieku, jest granica, za którą czasu już naprawdę nie będzie. Żyjesz, więc teraz masz czas. Brak czasu - to właśnie śmierć.
Śmierć jest ograniczeniem naszego czasu, a wszystko co limitowane zyskuje na wartości.
źródło: Ewa Baran
