Pierwszy singiel 'Południca' cieszył się ogromnym zainteresowaniem i na samym YT osiągnął ponad 10tyś wyświetleń! Dzisiaj folk metalowy zespół, łączący w swojej muzyce etniczny biały śpiew, metalowe riffy i industrialny metal a w tekstach nawiązuje do wierzeń i tradycji słowian, publikuje drugi singiel pt. 'Wiedźma'.

Zespół ogłosił także trasę koncertową - to aż 22 koncerty po całym kraju!

Czarny Bez to muzyczna podróż do odległych czasów w której snują opowieści o słowiańskich zwyczajach, wierzeniach, lękach i odwadze. Mocne gitarowe riffy, folkowy kobiecy głos z elementami białego śpiewu, industrialna elektronika i przeszywająca perkusja oraz maski sceniczne to znak rozpoznawczy grupy.

Najnowszy singiel zespołu Czarny Bez 'Wiedźma' opowiada o kobietach, które posiadały specjalną wiedzę i umiejętności niedostępne dla przeciętnego człowieka. Samo słowo pochodzi od prasłowiańskiego rzeczownika *vědьma ( *věděti – wiedzieć). „Wiedząca" w czasach plemiennych była kobietą posiadającą umiejętności z zakresu leczenia oraz kontakt z siłami nadprzyrodzonymi.

Zespół Czarny Bez powstał w 2018 roku. Cztery lata później ukazał się ich debiutancki album "Ludzie, Duchy, Bogi". W swojej twórczości nawiązują do mitologii i wierzeń słowiańskich. Mieszają industrial metal z motywami folkowymi i białym śpiewem. Ich wizerunek wspierany przez maski nawiązują do klimatu rave, goth, steampunk i motywów dystopijnego fantasy.

Singiel 'Wiedźma' zapowiada wydanie drugiego studyjnego albumu grupy Czarny Bez "W Blasku Księżyca". Premiera 9 października 2025 r. Via Noctruna

Czarny Bez:
Luba - śpiew
Nadar - perkusja
Ciechan - gitara basowa
Widun - gitara, mandolina tenorowa, elektronika, teksty, produkcja muzyczna

źródło: Filip Sarniak

Czy i gdzie jest granica między człowiekiem a maszyną? Modern metalowy zespół Pale Path z Warszawy powraca z nowym singlem „HVM4N”. To utwór, który stawia pytanie: czy w świecie gonitwy bez końca, przepracowania i obojętności na emocje wciąż możemy mówić o sobie jako o ludziach - czy już tylko o funkcjonujących jak maszyny trybach systemu?

„HVM4N” to najmocniejszy i najbardziej bezkompromisowy numer zespołu do tej pory. Powstał w duchu D.I.Y., ale nie oznacza to kompromisów w jakości. Muzycy, korzystając ze swojego doświadczenia w pracy z cenionymi producentami, zadbali o każdy detal, tak by finalny efekt oddawał brutalność i intensywność przekazu.

– „Chcieliśmy stworzyć numer, który pozostawia słuchacza z poczuciem dyskomfortu. “HVM4N ma dusić, przytłaczać, a jednocześnie zmuszać do myślenia. Stawiamy pytanie, które każdy powinien sobie zadać: czy jestem jeszcze człowiekiem?” Kamil Zieliński - wokalista Pale Path.

Zespół ma na koncie nagrodę (2019) oraz nominację (2023) w kategorii Najlepszy Teledysk - Rock i Ostre Brzmienie podczas Polish Music Video Awards.
Pale Path zagrało dziesiątki koncertów i tras zarówno w Polsce, jak i w Europie, zdobywając uznanie fanów ciężkich brzmień.
Pale Path – modern metal z Warszawy, który nie boi się trudnych pytań.

źródło: PP crew

Who Is the Sky? – to pierwszy nowy album David Byrne’a od czasu nagradzanego i powszechnie cenionego American Utopia z 2018 roku. Płyta ukaże się 5 września nakładem wytwórni Matador Records.

Producentem krążka jest laureat Grammy, Kid Harpoon (współpracujący m.in. z Harrym Stylesem i Miley Cyrus), a aranżacją dwunastu utworów zajęli się muzycy nowojorskiego zespołu kameralnego Ghost Train Orchestra. Wśród muzycznych gości – zarówno starych, jak i nowych – znaleźli się m.in. St. Vincent, Hayley Williams z Paramore, perkusista The Smile Tom Skinner oraz brazylijski perkusista Mauro Refosco, znany z American Utopia.

„Mój znajomy powiedział mi: David, często używasz słowa ‘wszyscy’. Rzeczywiście tak robię, żeby nadać życiu w Nowym Jorku pewien antropologiczny wymiar. Wszyscy żyją, umierają, śmieją się, płaczą, śpią i gapią się w sufit, próbują zrozumieć innych, doświadczyć ich emocji – choć nie wszyscy to robią. Ja próbowałem. Chciałem śpiewać o sprawach, które mogą się wydawać przygnębiające, ale w taki sposób, by równoważyć je pozytywną energią – rytmem, melodią. Muzyka potrafi nieść sprzeczności jednocześnie. Przekonałem się o tym, śpiewając z Robyn na początku tego roku. Jej piosenki bywają smutne, ale muzyka jest radosna”.

„Zajęło mi chwilę, by zrozumieć, że tak – te piosenki są bardzo osobiste, ale mają też wyjątkowy punkt widzenia Davida na świat – dodaje Kid Harpoon, czyli Tom Hull. „Chodzenie po Nowym Jorku i słuchanie dema utworu „Everybody Laughs” było czystą radością. Sprawiało, że czułem: wszyscy jesteśmy tacy sami – śmiejemy się, płaczemy i śpiewamy. To, co rezonuje z wieloma słuchaczami, to poczucie humoru Davida. Rozumie absurd tego wszystkiego, a jego osobiste obserwacje są jednocześnie jego spojrzeniem na świat”.

W 2023 roku, gdy projekt American Utopia dobiegł końca – po transformacji z albumu w trasę koncertową, broadwayowski spektakl i film HBO w reżyserii Spike’a Lee – Byrne zaczął spisywać pomysły: rytmy, akordy, melodie. „Przez te trudne trzy lata dużo gotowałem (głównie kuchnię meksykańską i indyjską) i dużo rysowałem – wspomina. „Zacząłem też zbierać muzyczne szkice i teksty. Zauważyłem, że łatwiej zacząć, jeśli ma się coś w zanadrzu – i tak właśnie było. Powstały proste piosenki, w których grałem na gitarze akustycznej i śpiewałem do zapętlonych rytmów”.

Kiedy w czasie pandemii broadwayowska wersja American Utopia została wstrzymana, Byrne, jak wielu innych, zadał sobie pytania: Czy to, co robię, ma dla mnie sens? Dlaczego piszę piosenki? Czy to w ogóle ma znaczenie?

Na Who Is the Sky? artysta próbuje odpowiedzieć na te pytania. Rozwija optymistyczne wątki znane z American Utopia – zarówno z albumu, jak i z jego nagrodzonej Grammy teatralnej adaptacji – podejmując temat więzi międzyludzkich i społecznej jedności w chaotycznym świecie. Who Is the Sky? to album filmowy, pełen humoru i radości, ale niosący też lekcje: o tym, że miłość bywa niewytłumaczalna, że oświecenie dla każdego oznacza coś innego i że warto dbać o siebie – bez względu na to, co aktualnie się czuje. Co najważniejsze, piosenki ukazują talent Byrne’a do balansowania na granicy awangardy i przystępnego popu.

Inspiracją do zaproszenia Ghost Train Orchestra do pracy nad nowymi piosenkami była płyta zespołu z 2023 roku – hołd dla niewidomego nowojorskiego kompozytora i ulicznego poety Moondoga. Jeszcze w tym samym roku Byrne pojawił się z nimi na scenie podczas koncertu w Brooklynie. Zaintrygowany piętnastoosobowym składem – obejmującym perkusję, gitary, bas, instrumenty smyczkowe oraz dęte drewniane i blaszane – pomyślał: a co, jeśli właśnie tak mogłyby brzmieć moje nowe piosenki? Zapytał więc, czy chcieliby zostać jego zespołem nagraniowym – ci szybko się zgodzili.

„David wysłał mi kilka demówek i poprosił nas o stworzenie orkiestrowych pomysłów – mówi Brian Carpenter, lider Ghost Train Orchestra. „Curtis Hasselbring i ja szybko opracowaliśmy kilka pierwszych aranżacji, w tym „My Apartment Is My Friend”, którą ćwiczyliśmy w naszej niewielkiej sali prób w Chinatown. Słyszeć, jak David śpiewa z nami tę piosenkę po raz pierwszy – to było niesamowite”.

Byrne wspomina też moment zaproszenia Kid Harpoona: „Wiedziałem, że wszystko może się skomplikować, i chciałem mieć pewność, że nagrania zabrzmią możliwie najlepiej. Dodatkowa para uszu to cenna pomoc. Znałem kilku artystów, którzy z nim pracowali, a ich nagrania brzmiały znakomicie. Podejrzewałem, że intymne aranżacje orkiestrowe wydobędą emocje, które wyczuwam w tych piosenkach” – dodaje Byrne. „To coś, czego ludzie nie zawsze słyszą w mojej muzyce, ale tym razem byłem pewien, że one tam są. Jednocześnie postrzegam siebie jako kogoś, kto chce być przystępny. Liczyłem, że Kid Harpoon mi w tym pomoże – i że będzie zaufanym uchem, bo działo się dużo. Ludzie myślą o producentach głównie jako o tych, którzy dbają o brzmienie – a on to robił, ale także doskonale rozumiał, jak ważne jest opowiadanie historii.

„W moim wieku – przynajmniej dla mnie – pojawia się postawa: „nie przejmuj się, co ludzie pomyślą” – mówi Byrne. „Mogę wyjść poza swoją strefę komfortu, wiedząc, kim jestem i co robię. Każdy nowy zestaw piosenek – a nawet każda piosenka – to nowa przygoda. Zawsze jest to pytanie: „jak to zrobić?”. Przekonałem się, że nie każda współpraca się udaje, ale gdy się udaje, to dlatego, że potrafię jasno przekazać, czego chcę. Mam nadzieję, że inni to rozumieją – i że dzięki temu jesteśmy razem w tym samym nieznanym miejscu”.

Tracklista:

1.Everybody Laughs

2.When We Are Singing

3.My Apartment Is My Friend

4.A Door Called No

5.What Is the Reason for It?

6.I Met the Buddha at a Downtown Party

7.Don't Be Like That

8.The Avant Garde

9.Moisturizing Thing

10.I'm an Outsider

11.She Explains Things to Me

12.The Truth

źródło: sonicrecords.pl

„Live in Bratislava” to specjalny koncert „Bridge From The Future”, który został zarejestrowany 12 maja 2024 roku, z gościnnym udziałem Sir Briana Maya. Zawiera niepublikowaną wcześniej wersję reżyserską, pełne nagranie audio oraz dostępne jest jako limitowana, kolekcjonerska edycja.

Wydarzenie zgromadziło ponad 100 000 osób w całej Bratysławie i wzdłuż brzegów Dunaju, które przyszły, by zobaczyć niezwykłą współpracę Jarre’a ze specjalnym gościem – Sir Brianem Mayem – na tle ikonicznego Mostu SNP (UFO). Dodatkowo miliony widzów na całym świecie śledziły koncert w transmisji online i telewizyjnej.

Po raz pierwszy pełny 22-utworowy występ jest dostępny w wielu formatach, w tym w nowej, nigdy wcześniej niepublikowanej wersji reżyserskiej koncertu, zremasterowanym nagraniu audio, ekskluzywnym wydaniu winylowym oraz 40-stronicowym albumie fotograficznym dokumentującym to jedyne w swoim rodzaju widowisko.

Koncert stanowił wydarzenie otwierające siódmą edycję Festiwalu STARMUS i był wspierany przez firmę ESET Digital Security. „Bridge From The Future” było najbardziej ambitną produkcją koncertową Jarre’a do tej pory – futurystycznym pejzażem dźwiękowym z niezwykłą wizualną narracją, pokazami światła i laserów, choreografią 400 dronów, fajerwerkami oraz specjalnie zaprojektowaną przez artystę architektoniczną sceną, która obejmowała UFO Bridge bliźniaczymi 30-metrowymi wieżami.

Koncert oznaczał również historyczną, pierwszą współpracę Jarre’a z gitarzystą Queen, Sir Brianem Mayem, który dołączył na scenie, aby wykonać nową aranżację „New World Symphony” Dvořáka, a także specjalnie przygotowane utwory „Bratislava Time” i „Rendez-vous Bratislava”. Jarre’owi towarzyszył jego wieloletni współpracownik Claude Samard oraz wschodząca brytyjska artystka Adiescar Chase, przy udziale Orkiestry Filharmonii Słowackiej i 19-osobowego chóru Filharmonii Słowackiej.

Scena budowana była przez miesiąc przez ponad 100-osobową ekipę i obejmowała ponad 170 ton sprzętu, 21 ekranów LED, 150 projektorów oraz setki kilometrów okablowania – czyniąc ją największą sceną w historii Słowacji.

Publiczność zgromadzoną w całej Bratysławie powitała nowa kompozycja Jeana-Michela Jarre’a – „Bridge From The Future” – immersyjny, ambientowy utwór łączący rzeczywiste dźwięki z kosmosu z nastrojową elektroniką. To medytacyjne wprowadzenie, inspirowane motywem Festiwalu STARMUS, jest dostępne wyłącznie na niebieskim winylu dołączonym do Ultimate Collector’s Box Set.

Jean-Michel Jarre powiedział:
„Od tamtej wyjątkowej nocy w Bratysławie pracowaliśmy z fantastycznym zespołem twórczym, aby stworzyć najbardziej kompletną, filmową wersję koncertu. Dźwięk na tym wydaniu pochodzi z telewizyjnej transmisji na żywo, oddając surową, niepowtarzalną energię występu. Jestem dumny, że mogę się tym wreszcie podzielić. Nie tylko z tymi, którzy byli z nami na Słowacji lub oglądali transmisję, ale ze wszystkimi, którzy chcą ponownie przeżyć to doświadczenie.”

źródło: Sony Music