Zespół Pogodno po wydaniu płyty „Plemnik” w 2011 zamilkł na całe sześć lat. Ale w błędzie jest ten, kto myśli że panowie z orkiestry PGDN w tym czasie zasypywali gruszki w popiele. Był wysyp płyt nagranych w innych składach. Były wspaniałe ilustracje muzyczne do filmów i spektakli teatralnych. Były koncerty, przygody i życie w ultrakolorach od zmierzchu do świtu. A kiedy przyszła tęsknota za kolegami z zespołu, powstała kolejna płyta.

Każdy przyniósł co miał w skarbczyku skurczybyków. Zaskórniaki i banknoty. Tak powstała płyta „Sokiści chcą miłości”. To album elektryczny, ekstatyczny i emanujący siłą emancypacyjną. Z wdziękiem dziecięcego patosu wskazuje prawdę jak promienie słońca.

Bez miłości nie ma wolności!!! Bez wolności nie ma miłości!!! Znakomite bity, mierzone w bpm, to na naszej płycie Bęben Pokonujący Marazm Przesterowane gitara i riff wymykający się schematom, to na naszej płycie Rebelia i Forpoczta Fortuny Bas, który spaja i unosi muzykę jak Ziemia, to na naszej płycie Brawurowy Aspekt Smaku Klawisze malują barwy, które na naszej płycie to Bezstronne Antidotum Ratujące Wszystkich A-nawet Miks całości, nasyca naszą płytę, bo jest tak naprawdę Miłością i Kosmiczną Siłą Może trochę zwariowaliśmy. Może ciut na własne życzenie. A może właśnie tego wszyscy potrzebują żeby nie zwariować?   Za płytę odpowiada zespół Pogodno w składzie:

Jarosław Kozłowski – perkusja
Michał Pfeif – bas
Łukasz Tic - logistyka i gud wajbrejszon
Marcin Macuk - klawisze i pochodne
Jacek Szymkiewicz - gitara i śpiewanie
oraz mistrz miksu i masteru, który to wszystko złożył i rozjaśnił - Marcin Bors

Lista utworów:

1. Cygan
2. Tak to teraz
3. Chcieć Błyszczeć
4. Miłość (jedna)
5. Tak to teraz (slight return)
6. Taka piosenka
7. Właścicielka
8. Znienacka
9. Szkoda że nareszcie
10. SCM

Skandaliczny wizerunek, odrzucenie konserwatywnych wartości, a przede wszystkim porażająco mocna muzyka z kontrowersyjnym przesłaniem – to wszystko sprawiło, że w latach 90. Marilyn Manson niemal od razu stał się wrogiem publicznym nr 1, a dla milionów fanów – ikoną. Po upływie ponad 20 lat nie sposób podważyć jego wysokiej pozycji wśród najważniejszych i najbardziej wpływowych gwiazd rocka wszech czasów. Jego sztuka wymknęła się z ram muzyki, przenikając do świata mody, telewizji, filmu i innych form współczesnej kultury. Po kilka latach milczenia, legendarny skandalista wraca z dziesiątym albumem! Zapowiedź albumu mistrza już od wielu miesięcy wzbudzała duże emocje nie tylko wśród fanów zespołu. Przez dłuższy czas data jego premiery utrzymywana była w ścisłej tajemnicy, dając powód do licznych spekulacji, które odbijały się szerokim echem w mediach na całym świecie. Atmosferę oczekiwania dodatkowo podgrzała seria niezwykle udanych koncertów, jakie Manson dał w pierwszej połowie 2017 roku (zespół był m.in. headlinerem "Metal Hammer Festival" w katowickim Spodku). Album zawiera dziesięć utworów zarejestrowanych na przełomie 2016/2017 roku w Los Angeles. Zespół zdecydował się na kontynuację współpracy z producentem i kompozytorem filmowym Tylerem Batesem, odpowiedzialnym za produkcję ich poprzedniej płyty – "The Pale Emperor". Jednak według zapowiedzi Mansona, "Heaven Upside Down" ma być powrotem do mroku i brutalności jego wczesnych albumów "Portrait of an American Family" i "Holy Wood", tekstowo zdominowanym przez motywy przemocy, seksu, polityki i romansu.

Warner Music Poland

7 i 8 lipca 2016 roku w legendarnym amfiteatrze w Pompejach miały miejsce dwa widowiskowe koncerty Davida Gilmoura w ramach trasy Rattle That Lock Tour. Były to pierwsze show z udziałem publiczności, jakie odbyły się w wybudowanym w 90 r p.n.e. rzymskim amfiteatrze, arenie walk gladiatorów, od czasu wybuchu Wezuwiusza w 79 roku naszej ery. „To magiczne miejsce. Powrót tutaj, zobaczenie tej sceny, było czymś przytłaczającym. To miejsce pełne duchów…” – mówił o antycznej budowli Gilmour, który w 1971 roku zarejestrował tam słynny koncert Live At Pompeii z Pink Floyd. Wraz z szeregiem wybitnych muzyków wykonał w Pompejach między innymi tytułowe utwory ze swoich ostatnich dwóch, solowych płyt – Rattle That Lock i On An Island, a także klasyczne kompozycje Pink Floyd – Wish You Were Here, Comfortably Numb i One Of The Days – utwór, który Pink Floyd zagrali w Pompejach także w 1971 roku. Na obu koncertach publiczność usłyszała także The Great Gig In The Sky z Dark Side Of The Moon, który artysta bardzo rzadko wykonuje solo.Spektakularne widowisko pełne niezwykłych efektów specjalnych: laserów, efektów pirotechnicznych i wizualizacji wyświetlanych na okrągłym ekranie superpanoramicznym zostało zarejestrowane w najlepszej możliwej jakości i ukazuje się w szeregu formatów audio-wizualnych.



Tracklista wersji 2CD:
CD#1
1. 5 A.M. 3.55
2. Rattle That Lock  4.41
3. Faces Of Stone 6.00
4. What Do You Want From Me 4.30
5. The Blue  6.33
6. The Great Gig In The Sky 6.02
7. A Boat Lies Waiting  4.55
8. Wish You Were Here 5.18
9. Money  8.13
10. In Any Tongue 7.47
11. High Hopes 9.31
12. One Of These Days 6.32
CD#2:
1. Shine On You Crazy Diamond  12.32
2. Fat Old Sun 6.05
3. Coming Back To Life 7.18
4. On An Island  7.01
5. Today  6.40
6. Sorrow  10.50
7. Run Like Hell  7.16
8. Time / Breathe (In The Air) (reprise) 6.45
9. Comfortably Numb 9.59

Sony Music Poland

Zespół Prophets of Rage tworzą muzycy kultowych zespołów: Rage Against The Machine, Public Enemy i Cypress Hill. Powstali w 2016 roku podczas burzliwego czasu wyborów prezydenckich w USA. Świeżo po zakończeniu udanej trasy "Make America Rage Again" grupa wiedziała, że istnieje możliwość przerodzenia ruchu z protestowej sztuki performance’u z taktyczną misją w autonomiczny podmiot łączący kreatywne pomysły. Wraz z wieloletnim współpracownikiem Rage Against The Machine, producentem Brendanem O’Brienem, członkowie zespołu stworzyli innowacyjny album, na którym połączyli przeróżne style, przepełnione ognistą energią i trafiające do społecznej świadomości. Materiał powstał w niespełna miesiąc.

Projekt Prophets Of Rage momentalnie stał się nie tylko wyjątkowym doświadczeniem dla muzyków, ale również nawołującym do działania ruchem na światową skalę.

Sesje nagraniowe dały nowe pole do rozwoju dla każdego z członków zespółu, zaczynając od elementów djskich DJa Lorda, aż do poruszania szerszego spektrum tematów przez B-Reala, takich jak bezdomność, o której będzie można posłuchać w kawałku “Living On The 110.” “Podczas pierwszego spotkania puszczaliśmy nasze stare utwory, ale również szukaliśmy nowych rytmów, każdy z nas improwizował. I to było naprawdę dobre.” - wspomina Wilk. “Momentalnie powstał język, w którym zaczęliśmy się dogadywać.” “Później ruszyliśmy w trasę i zgraliśmy się jako zespół” dodaje Commerford . “Robimy muzykę w taki sposób w jaki kiedyś tworzyły zespoły”.

Rdzeniem funkcjonowania Prophets Of Rage jest nie tylko miłość do muzyki, ale również wiara w siłę, którą potrafi nieść. “Zanim pojawiły się słowa, były rytmy.” Takimi obserwacjami dzieli się Morello. “Muzyka ma zdolność skłaniania do refleksji ale również wpływu na obecną sytuację. Jest mnóstwo przykładów w historii takich jak "We Shall Overcome", czy Sex Pistols.” DNA zespołu jest utkane z inspiracji takich zespołów jak The Clash, KRS-One, i Johnny Cash, oraz z ideałów i estetyki poprzedników: szaleńcze tekstury Public Enemy, przyprawiające o dreszcze riffy Rage Against The Machine i imprezowa energia Cypress Hill. “Muzyka jest paszportem na świat” opowiada Chuck D, opisując wyjątkową więź łączącą zespół “To rzadkość spotkać ludzi, którzy chcą podążać w kierunku, który obrali tylko nieliczni”.