James Blood Ulmer – ikona jazzu i bluesa. Jeden z najbardziej oryginalnych gitarzystów, wymieniany w gronie pionierów stylu „harmolodic”. Muzyk będzie jedną z gwiazd 39 Rawa Blues Festival, do Polski przyjedzie z Vernonem Reidem – gitarzystą, który fanom rocka znany jest przede wszystkim ze świetnej grupy Living Colour. Ulmer nie lubi udzielać wywiadów, ale zgodził się odpowiedzieć na parę pytań przed kolejną koncertową wizytą w naszym kraju.

James Blood Ulmer

Jak odpowiedziałby Pan dzisiaj na tytułowe pytanie z płyty: „Are you glad to be in America?” (Czy jesteś zadowolony z bycia w Ameryce? - przyp. red.)
Utwór „Are You Glad To Be in America?” został napisany w Londynie. Tam pierwszy raz od czasu, gdy byłem małym chłopcem poczułem się wolnym człowiekiem. Ten kawałek tak naprawdę stawia pytanie, dlaczego ty i ja nie możemy sprawić, by nasz kraj stał się naszym domem, gdy wszyscy dzielni ludzie odeszli i Superman mieszka po sąsiedzku...

To będzie Pana czwarty koncert na Rawie Blues. Co szczególnie utkwiło w Pana pamięci z poprzednich wizyt w Katowicach?
Podoba mi się sposób, w jaki Irek Dudek organizuje ten festiwal i przygotowuje go tak, by ludzie naprawdę cieszyli się muzyką.

Po raz kolejny zagra Pan na jednej z scenie z Vernonem Reidem. Czym ujął Pana zarówno jako człowiek, jak i muzyk?
Granie bluesa nie było dla mnie czymś szczególnym kiedy dorastałem. Po prostu pozwalano mi to robić. To podejście zmieniło się kiedy spotkałem Vernona. On przekonał mnie, że Blues to coś, czego nie powinienem eliminować ze swojego stylu, a także ze sposobu śpiewania i grania na gitarze.

Woli Pan Living Colour, czy jego solowe dokonania?
Moim zdaniem Vernon Reid przejął Living Colour i powstała z tego szczera forma harmolodycznego rocka.

Kto ze współczesnych muzyków bluesowych i jazzowych wywarł na Panu największe wrażenie?
Trudno mi poczuć fascynację czyjąś twórczością, ponieważ uważam, że wszystko co wyrażam w muzyce musi wychodzić prosto z mojego wnętrza...

Sądzi Pan, że blues i jazz mogą być fascynujące dla młodego pokolenia i skutecznie rywalizować z hip hopem?
Myślę, że hip hop jest częścią bluesa i jazzu. Bez tych dwóch gatunków hip hop by nie istniał.

Co termin „harmolodic”, z którym jest Pan kojarzony, oznacza dla Pana obecnie?
Harmolodic to po prostu sposób na życie.

Jednym z najważniejszych etapów w pańskiej karierze była współpraca z Ornettem Colemanem. Oprócz muzycznych wpływów, co zawdzięcza mu Pan jako człowiek?
Powiedział mi kiedyś, że harmolodyczny styl grania jest dla mnie czymś naturalnym. Praca z nim była naprawdę łatwa... No i nie mogę zapomnieć o tym, że to właśnie Ornette Coleman wyprodukował moją pierwszą płytę.

Jakie emocje towarzyszyły Panu w przeprowadzce do Nowego Jorku we wczesnych latach siedemdziesiątych?
Te przenosiny nie były związane z emocjami, uczuciami... To był po prostu mój ostatni przystanek w podróży zwanej życiem.

Gdyby poproszono Pana o wskazanie trzech najważniejszych płyt z pańskiej dyskografii, wskazałby Pan...
Nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie. Naprawdę, nie znam odpowiedzi na nie...

Jeśli podróże wehikułem czasu byłyby możliwe, z którymi ikonami bluesa chciałby Pan się spotkać i zagrać?
Gdybym mógł spotkać się z którymkolwiek z bluesmenów, których nie ma już wśród nas, chciałbym zadać wtedy jedno pytanie: Are you glad to be in America?

Na zakończenie, chciałbym poprosić o zaproszenie polskich fanów bluesa na Wasz festiwalowy koncert w „Spodku”...
Będę szczęśliwy jeśli wpadniecie na Rawę Blues, by sprawdzić na żywo mojego harmolodycznego bluesa!

Rozmawiał Robert Dłucik (rawablues.com)

Rawa Blues Festival to jeden z najstarszych i najbardziej prestiżowych bluesowych festiwali w Europie. Laureat nagrody „Keeping The Blues Alive”, przyznawanej przez amerykańską The Blues Foundation osobom i instytucjom, które najbardziej przyczyniają się do "podtrzymania przy życiu" oraz „rozwoju muzyki i kultury bluesowej”. Przez lata, na scenie katowickiego „Spodka” wystąpiły ikony gatunku, tacy jak: Junior Wells, Koko Taylor, Magic Slim, Keb Mo, Robert Cray, Albert Lee, Sonny Landreth i Marcia Ball.

Źródło: Rawa Blues Festiwal