Piąta płyta zespołu Dogbite znanego między innymi z muzyki do filmu Marka Koterskiego „Dzień Świra”. Album „5” to zestaw energetycznych, melodyjnych utworów wpadających w ucho i zapadających w pamięć. Na płycie nie brakuje znaków szczególnych Dogbite, czyli gitarowego brzmienia i chóralnie odśpiewanych refrenów gwarantujących doskonałą zabawę na koncertach. Za mix odpowiada Piotr „Dziki” Chancewicz, który pojawia się również gościnnie na płycie.

„Od lat muzyka daje nam siłę i energię, której nie da się z niczym porównać. To ona napędza nas do działania, pozwala dawać z siebie wszystko i jesteśmy przekonani, że to słychać na nowej płycie. Każdy, kto chciałby poczuć endorfiny we własnej krwi powinien kupić płytę i wybrać się na nasz koncert.” – mówią muzycy Dogbite.

Grupa Dogbite pojawiła się na rynku fonograficznym 2002 roku promując swoim utworem słynny film Marka Koterskiego „Dzień świra”. Zespół ma na koncie pięć płyt autorskich. Pierwsze sukcesy grupy przypadają na okres 2002-2005, kiedy to wspomniany utwór „Dzień Świra” ale również „Gizela”, „Regałowy” „Hej Mała” zajmowały pierwsze miejsca list przebojów w radiostacjach i telewizjach muzycznych. Pierwsza płyta pt. „Ugryzł Mnie pies, czyli psy, koty i inne kłopoty”(2003) zebrała bardzo pozytywne recenzje w prasie branżowej. Podobnie było z drugim wydawnictwem pt.: „Turboepka” (2005) Dogbite koncertował wówczas na wszystkich ważniejszych rockowych imprezach w kraju, takich jak np. Przystanek Woodstock, Finał WOŚP, czy Jarocin.
W 2007 roku grupa Dogbite zawiesiła działalność, chwilę po zakończeniu nagrań na trzecie wydawnictwo o tytule „Anatra Guardia”. Było to związane z „niepoprawnym” politycznie, jak na tamte czasy, pierwszym singlem z płyty. Tytułowy utwór, wydany na singlu razem z teledyskiem, okazał się na tyle obrazić ówczesną ekipę rządzącą, że zespół został zdjęty z anten radiostacji i telewizji właściwie z dnia na dzień. Dzieła zniszczenia dopełniła emisja teledysku w „Szkle kontaktowym” na antenie TVN. Nie tylko ten utwór zniknął z mediów, ale również wszystkie poprzednie. Stało się to w kraju, w którym podobno cenzura nie istnieje. Płyta została jednak wydana po 7 latach przez Fonografikę, jako reedycja tzw. "zakazanego albumu" .

Fonografika