Menu

grudzień 2019

Jimi Hendrix – “Songs For Groovy Children: The Fillmore East Concerts” (LP)

Osmiopłytowe wydawnictwo winylowe “Songs For Groovy Children: The Fillmore East “. na którym znalazły się wszystkie 43 utwory, które zespół Hendrixa, Band of Gypsys wykonał podczas czterech koncertów w Fillmore East 31 grudnia 1969 i 1 stycznia 1970 roku. Kolekcjonerski album ukazał się 22 listopada w postaci boxu 5 CD i na paltformach cyfrowych oraz 13 grudnia w wersji 8 LP. Na “Songs For Groovy Children” znalazły się m.in. kompozycje nigdy wcześniej nie publikowane, utwory dostępne po raz pierwszy na CD/LP (wcześniej będące jedynie częścią koncertowego filmu), dłuższe, nieedytowane wersje wcześniej opublikowanych utworów, a także od nowa zmiksowane kompozycje.
Noworoczne koncerty w Fillmore East były debiutanckimi występami zespołu Band of Gypsys, który ostatecznie ukształtował się w październiku 1969 roku w składzie: Jimi Hendrix, Billy Cox (bas) i Buddy Miles (perkusja). Wszystkie materiały koncertowe – dwa z 31 grudnia 1969 i dwa z 1 stycznia 1970 – zostały profesjonalnie zarejestrowane. “Songs For Groovy Children: The Fillmore East Concerts” jest niezwykłą okazją, aby w całości poznać wszystkie cztery legendarne koncerty grupy.

źródło: Sony Music Poland
Czytaj dalej...

Rock Radio 01.01.2020 r g.19.05

Zapraszam do słuchania pierwszej w Nowym 2020 Rocku audycji Rock Radio,1 stycznia o godz. 19.05. Przypomnę kilka albumów, którymi cieszyliśmy się w 2019 r. Audycję podzieliłem na dwie części: I płyty zagranmiczne i II płyty polskie. 


Lista utworów:

Alter Bridge: Godspeed, Take The Crown
New Model Army: Passing Through, The Weather
Opeth: Heart In Hand, Next Of Kin
Flying Colours: More
Tool: Chocolate Chip Trip

Janerka Na Basy i Głosy: Wieje, Śmielej, Ta zabawa nie jest dla dziewczynek
Lion Shepherd: Univited, Vulnerable
Trupa Trupa: Dream About, Satellite
Tides From Nebula: Nothing To Fear And Nothing To Doubt
Czytaj dalej...

Styczniowy Metal Hammer

Najnowsze wydanie miesięcznika Metal Hammer właśnie trafiło do punktów sprzedaży. Sporo miejsca poświęcono w nim mijającym 12 miesiącom. Jak we wstępniaku pisze redaktor naczelny: „Tak szybko minął kolejny rok? Niestety. Rok 2019 nie przyniósł też muzycznej rewolucji choć, tak naprawdę, chyba nikt już na taką nie czeka. Koncertowo też obyło się bez jakichś objawień; dziesiątki, ba nawet setki koncertów uznanych światowych zespołów-marek to coś, do czego szybko przywykliśmy i co zaczynamy traktować na zasadzie pewnych szablonów: „trzeba być”, „była moc”, „nie było szału” - to sformułowania powtarzające się w pokoncertowych recenzjach, od których roi się na Facebooku już w godzinę po zakończeniu imprezy... W 2019 roku wyjątek od tej koncertowej reguły był tak naprawdę tylko jeden – Rammstein, który na Stadionie Śląskim w Chorzowie rozstrzelał mentalnie polską publiczność (dosłownie też, bo pirotechnicznie był to majstersztyk)…”

Gwiazdą z okładki jest tym razem fiński zespół Apocalyptica. W nowym wydaniu pisma znajdziecie ponadto teksty na temat Cult Of Luna, Tribulation, Volbeat, Bölzer, Helloween. Refused, Grand Slam, Gruzja, Non Opus Dei, Hot Streak, Nagrobki, Dawn Of Disease, Ray Alder, Cattle Decapitation, Despised Icon, Strigoi, Lindy-Fay Hella czy Blood Incantation. Jak zwykle nie zabrakło stałych rubryk, recenzji płytowych i książkowych.

Metal Hammer - strony oficjalne:

www.metalmind.com.pl/metalhammer/

www.facebook.com/MetalHammerPoland/


źródło: Metal Mind Productions
Czytaj dalej...

Zespół 1984 18 stycznia zagra w warszawskim Remoncie !!!

Oto Wiadomość ze strony zespołu 1984 : "18 stycznia 2020, zapraszamy na nasz koncert do warszawskiego klubu Remont .Ostatni raz graliśmy w tym miejscu 35 lat temu i powrót w tam po tylu latach,wydaje nam się niezwykły. Będzie to nasz pierwszy koncert w 2020 roku". Zespół 1984 niedawno wydał nowego singla pt."Ostatni Pilot Wimany", który zapowiada nowy album. Płyta ukaże się w 2020 r nakładem Anteny Krzyku.
Czytaj dalej...

Mark Yarm - grunge z pierwszej ręki - wywiad Joanny Bogusławskiej

W połowie listopada nakładem wydawnictwa Kagra ukazała się w Polsce książka Marka Yarma „Wszyscy kochają nasze miasto – historia grunge’u z pierwszej ręki” będąca zbiorem wywiadów autora z ponad dwustoma osobami, które tworzyły, współtworzyły lub miały bezpośredni wpływ na początek, rozwój, a potem światową eksplozję grunge’u. Markowi udało się porozmawiać zarówno z członkami zespołów (nie tylko tych najbardziej znanych jak np. Nirvana, Pearl Jam, czy Soundgarden, ale również niszowych typu Mudhoney, the Melvins, czy 7 Year Bitch, które miały jednakże ogromny wpływ na rozwój tego konkretnego gatunku rocka jak i całej grunge’owej subkultury) jak i dziennikarzami, producentami muzycznymi, tour managerami, przedstawicielami wytwórni płytowych, czy osobami odpowiadającymi za techniczną obsługę tras koncertowych.

„Historia grunge’u z pierwszej ręki” przepełniona jest z jednej strony zabawnymi anegdotami opisującymi zwariowane życie w trasie, a z drugiej dramatycznymi historiami walki o siebie, w swoją twórczość i artystyczną niezależność oraz zmaganiem się z coraz bardziej pochłaniającymi środowisko nałogami i uzależnieniami.

Z Markiem Yarmem rozmawia Joanna Bogusławska, tłumaczka książki.

1. Pierwsze pytanie, które przychodzi mi do głowy to dlaczego grunge? Jako podgatunek rocka, ale też subkultura - czy wręcz kontrkultura - grunge, po spektakularnym zawojowaniu świata, dość szybko się wypalił i chociaż obecnie zdaje się wracać do łask – czy to jako nurt modowy, czy po prostu efekt nostalgii za latami 90 – Twoja książka pojawiła się na amerykańskim rynku w roku 2012, a więc dość długo po tym, gdy po grunge’u zostały już tylko zgliszcza. Skąd pomysł na to, aby spróbować go reaktywować i dać szansę na kolejne życie?

Zalążkiem do powstania książki było napisanie przeze mnie dla muzycznego magazynu Blender tekstu o wytwórni Sub Pop – legendarnej wytwórni muzycznej, która przedstawiła światu Nirvanę, Soundgarden, Mudhoney i wiele jeszcze innych zespołów. Napisałem tamten artykuł z okazji 20-o lecia Sub Popu. Przeczytał go redaktor, który został później moim agentem, i zapytał mnie, czy nie pokusiłbym się o napisanie ustnej historii grunge’u – historii grunge’u z pierwszej ręki. Książka miała ukazać się w roku 20-ej rocznicy ukazania się albumu Nevermind Nirvany. Zgodziłem się nie mając pojęcia w co tak do końca się pakuję i ile tak naprawdę ten projekt będzie wymagał pracy!


2. Książka składa się z 250 wywiadów z ludźmi bezpośrednio i pośrednio zaangażowanymi w zjawisko zwane grunge’m. Czy znalezienie tych osób było trudnym zadaniem? Czy wszyscy chcieli się dzielić z Tobą swoją historią?

Namówienie ludzi na rozmowę było najtrudniejszym zadaniem podczas pracy nad książką. Naturalnie, nie wszyscy chcieli ze mną rozmawiać, na przykład większość członków Pearl Jam była dla mnie niedostępna, bo sami pracowali nad własną biograficzną książką, która ukazała się w 2011 roku. Ale udało mi się przeprowadzić wywiady ze wszystkimi pięcioma ich perkusistami, co uważam za duży sukces!
3. Jaki miałeś pomysł i plan na tą książkę? Z kim chciałeś porozmawiać w pierwszej kolejności?

Od początku wiedziałem, że chcę zacząć od rozmów z członkami sześciu zespołów, które pojawiły się na legendarnej składance Deep Six, która została wydana w 1986 roku i okazała się dla rozwoju grunge’u krokiem absolutnie milowym. Poszukałem więc dojść i kontaktów do członków the U-Men, Green River, Soundgarden, the Melvins, Malfunkshun i Skin Yard. Od tego zacząłem.


4. To, co mi się szczególnie podoba w Twojej książce to fakt, że nie skupiłeś się tylko na tych najpopularniejszych zespołach, na tzw. Wielkiej Czwórce, czyli Soundgarden, Alice in Chains, Nirvana i Pearl Jam, ale, że dotarłeś do kapel znacznie mniej popularnych, które nigdy nie odniosły tak spektakularnego sukcesu. Z kim rozmawiało Ci się łatwiej? Kto był bardziej przystępny i bardziej chętny do udzielenia wywiadu? Czy w ogóle odczułeś jakąkolwiek różnicę?

Członkowie Wielkiej Czwórki byli zdecydowanie znacznie trudniejsi do nawiązania kontaktu i do pozyskania do książki, ponieważ w wielu przypadkach to są nadal aktywni estradowo artyści, a przynajmniej trzeba się do nich przebijać przez ich management i rzeczników prasowych. Uznałem, że najpierw postaram się porozmawiać z członkami mniejszych, mniej popularnych zespołów, żeby pokazać, że podchodzę do tego projektu poważnie i konkretnie i, że zależy mi na przedstawieniu całego aspektu fenomenu pod nazwą „grunge”. Zaczynając od mniejszych zespołów, powoli przebijałem się coraz wyżej.

5. Który, Twoim zdaniem, moment był tym kluczowym momentem dla grunge’u? Tym zapalnikiem, który uruchomił całą eksplozję? W Twojej książce wspomnianych jest kilka takich momentów, na przykład Slim Moon twierdzi, że grunge dostał przyspieszenia jak Steve Tyler odszedł z Green River, a z kolei Bruce Pavitt uważa, że tym momentem zwrotnym była pierwsza edycja Lamefest. A jak Ty, jako wieloletni dziennikarz muzyczny i osoba, która zna grunge od podszewki, określiłbyś co stało się tą iskrą?

Ciężko wskazać jedno takie wydarzenie, czy sytuację, ale z pewnością początek działalności wytwórni Sub Pop, czyli 1 kwietnia 1988, a wiec dzień, w którym firma ta zajęła swoje wówczas malutkie biuro w biurowcu w Seattle, był momentem przełomowym i arcyważnym. Nikt w tamtym czasie nie robił więcej dla popularyzowania grunge’u na świecie niż oni.

6. Seattle to epicentrum grunge’u, miejsce, gdzie wszystko się zaczęło, ale z czasem zaczęły pojawiać się zespoły z innych krajów, naśladujące to brzmienie i styl - myślę przede wszystkim o brytyjskim Bush, australijskim Silverchair, czy amerykańskim Stone Temple Pilot, na którym część Twoich rozmówców nie zostawia suchej nitki. Czy uważasz, że na definicję grunge’u składa się – poza mieszanką heavy metalu i punka – również położenie geograficzne? Czy te faktycznie prawdziwe grunge’owe zespoły mogą pochodzić tylko z Seattle i okolic? A może to nie ma jednak znaczenia? I, przy okazji – dlaczego akurat Seattle?

Nie uważam, żeby grunge był sztywno przypisany do konkretnych miejsc na mapie świata. Starałem się dotrzeć i do Bush i do Silverchair i do Stone Temple Pilots, ale ci muzycy nie chcieli ze mną współpracować i głównie z tego powodu wyszło tak, że rozmawiałem tylko z zespołami z Seattle. A co do samego tego miasta, to trzeba pamiętać, że w latach 80, było ono uważane za położone zbyt daleko i mające zbyt małe znaczenie, aby większość zespołów chciała tam koncertować w ramach swoich tras. Aby mieszkańcy Seattle mogli posłuchać muzyki na żywo, musieli ją po prostu sami zacząć grać. A do tego wszystkiego dochodzi jeszcze ponura, mocno deszczowa pogoda, jaka panuje w tym mieście, która zdecydowanie miała wpływ na takie, a nie inne brzmienie tych zespołów, a także zmuszała ich członków do siedzenia w salach prób i doskonalenia warsztatu.

7. Grunge to nigdy nie była tylko muzyka – był to cały subkulturowy, kontrkulturowy nurt, mocno osadzony w punkowej muzyce i filozofii życia. Był to również ruch anty-polityczny, który, co ciekawe, rozkwitł po wprowadzeniu Seattle Teen Dance Ordinance – ustawy miejskiej wprowadzającej minimalny wiek dla osób chcących oglądać koncerty na żywo, a która przyczyniła się do popularyzacji zespołów spoza granic miasta. Mimo mocnych podstaw zarówno artystycznych jak i społecznych, grunge zaczął zanikać już w połowie lat 90, po trwającym mniej więcej dekadzie sukcesie. Dlaczego grunge tak szybko się wypalił? Czy chodzi o to, że znudził się ludziom? Czy może problemem były grunge’owe kapele wyrastające niczym grzyby po deszczu, które były już bardziej wytworami marketingowców, niż częścią oddolnego ruchu? Czy to duże wytwórnie muzyczne przyczyniły się do tak szybkiego i nagłego końca tej epoki?

Dla wielu osób śmierć Kurta Cobaina jest symbolicznym końcem ery grunge’u. Zespoły, które nie były w stanie sprostać oczekiwaniom dużych wytwórni były szybko odstawiane na boczne tory, albo traciły podpisane wcześniej kontrakty. Cały nurt nasiąkł masą muzyków mniej i bardziej przekonująco imitujących to charakterystyczne brzmienie. Ale poza tym wszystkim, ludzie po prostu zaczęli szukać innych brzmień, do głosu doszła muzyka elektroniczna, Britpop, czy nowa fala punka. Tak się po prostu stało, rynek się nasycił i był gotowy na inne rzeczy.

8. Historia grunge’u przepełniona jest tragicznymi losami wielu muzyków uzależnionych od narkotyków, którzy swój nałóg okupili śmiercią w młodym wieku, na przykład Andrew Wood z Mother Love Bone, Layne Staley z Alice in Chains, czy Stefanie Sargent z 7 Year Bitch. Czy grunge był aż tak destruktywny?

Faktycznie, sporo jest takich historii, ale, jeśli chodzi o sam grunge, to nie wyciągałbym tak daleko idących wniosków. Oczywiście, faktem jest, że wielu ważnych i popularnych grunge’owych muzyków brało heroinę i było od niej uzależnionych, ale jednocześnie jeszcze więcej z nich nigdy z nią nie eksperymentowało. Zdecydowanie więcej z nich ostro piło.

9. Czy grunge to już klasyka rocka? Jak myślisz, czy za kilka dekad od teraz ludzie nadal będą słuchali Nevermind, czy Ten tak samo, jak dziś słucha się płyt Led Zeppelin albo Black Sabbath, wydanych czterdzieści, czy nawet pięćdziesiąt lat temu? Jeżeli tak, to jak uważasz, co czyni grunge odpornym na przemijanie czasu?

Tak. Tutaj, w Stanach, w stacjach grających klasykę rocka, w kółko słyszę jak nie Nirvanę, to Pearl Jam. Myślę, że tak będzie dalej, nawet dekady od teraz. Grunge zawsze będzie atrakcyjny dla zbuntowanych, zniechęconych, zrażonych do świata dzieciaków… a takiego dzieciaka nosimy w sobie wszyscy.

10. Czy pracujesz może nad jakąś nową muzyczną publikacją?

W tej chwili redaguję teksty o nowych technologiach, które będą ukazywały się na nowej stronie - Input. Co jakiś czas pewnie napiszę coś o tematyce muzycznej, ale mam też wiele innych zainteresowań.
Czytaj dalej...

Rock Noc 28.12.2019 r. g.22.00

28 grudnia 2015 zmarł Lemmy Kilmister; wokalista, basista i autor tekstów zespołu Motörhead. Urodził się 24 grudnia 1945 roku, zmarł w wieku 70 lat. W audycji Rock Noc muzyka zespołu Motörhead oraz dużo klasyki rocka.

Lista utworów:

Thin Lizzy: Thunder And lightning, The Sun Goes Down, The Holy War
Lynyrd Skynyrd: Workin', Preacher Man, Through It All

Motorhead (winyl):

1. „On Your Feet or on Your Knees”
2. „Burner”
3. „Death or Glory”
4. „I Am the Sword”
5. „Born to Raise Hell”
6. „Don't Let Daddy Kiss Me”

Hawkwind: Silver Machine, Motorhead
The Damned: Ballroom Blitz
Motorhead: 1916, Enter Sandman
Within Temptation: Let Us Burn, Silver Moonlight, Whole World Is Watching
Scream Maker: In The Nest Of Serpents


Arena ‎– Songs From The Lions Cage

Out Of The Wilderness
Crying For Help I
Valley Of The Kings
Crying For Help II
Jericho
Crying For Help III
Midas Vision
Solomon
Czytaj dalej...

Andrzej Citowicz Świątecznie z Kairu !

Rockowe Święta - audycja w środę 25 grudnia  w Polskim Radiu Rzeszów a w niej: ANDRZEJ CITOWICZ - gitarzysta i autor tekstów z Kairu. Rozmawialiśmy o tym jak mu się żyje w tym Egipcie. Kto nie słuchał, może odsłuchać. Zapraszam.
Czytaj dalej...

Rockowe Święta 25.12.2019 r. g.19.05

Rockowe Święta - audycja w środę 25 grudnia o godz. 19.05 w Polskim Radiu Rzeszów a w niej: ANDRZEJ CITOWICZ - gitarzysta i autor tekstów z Kairu. Porozmawiamy o tym jak mu się żyje w tym Egipcie. Kolędy zaśpiewa i przekaże świąteczne pozdrowienia GRZESIU KUPCZYK. Zapraszam do słuchania. Wesołych Świąt !!!
Czytaj dalej...

BLACK RIVER ZAPOWIADAJĄ TRASĘ KONCERTOWĄ

Black River zapowiadają trasę koncertową, podczas której zespół odwiedzi 9 polskich miast. Trasa rozpocznie się 19 marca w poznańskim klubie U Bazyla, a zakończy 4 kwietnia w łódzkim Magnetofonie.

Koncerty promują wydaną w kwietniu bieżącego roku, świetnie przyjętą płytę „Humanoid”, która jest trzecim, opublikowanym po 10-cio letniej przerwie wydawnictwem grupy.

Lider zespołu, Piotr „Kay” Wtulich tak mówi o nadchodzącej trasie:

"Wreszcie wracamy z koncertami. Już w marcu pojawimy się na kilku scenach i nie będzie to nasze ostatnie słowo na 2020. Przede wszystkim nadal promujemy "Humanoid", płytę wydaną w kwietniu 2019 przez naszych przyjaciół z Mystic Production. Dobre recenzje i bardzo pozytywny odzew dodaje nam skrzydeł i nie pozwala spocząć na laurach. Wracamy do grania na żywo, ale nie tylko. Na wiosenną trasę szykujemy niespodziankę w postaci, jak to nazywamy "małej płyty". Same premierowe utwory, zero odpadów czy czegoś w tym stylu. Konkretny koncepcyjny pomysł który wyszedł od Taffa i do którego z wielkim entuzjazmem się zabraliśmy. Jesteśmy już po nagraniach perkusji. Daray wbił "gwoździe" do dziesięciu kawałków i już na dniach dogrywamy resztę hałasu. Płyta będzie dostępna wyłącznie na koncertach(!!!), a o jej zawartości będziemy informowali na bieżąco na naszych społecznościówkach."

Oto szczegółowy trasy koncertowej Black River, któremu podczas koncertów towarzyszyć będzie Votum:

19.03.2020 - U Bazyla (Poznań)

20.03.2020 - Pralnia (Wrocław)

21.03.2020 - Iron Pub (Krosno)

26.03.2020 - Klub30 (Lublin)

27.03.2020 - Proxima (Warszawa)

28.03.2020 - Underground (Tychy)

29.03.2020 - ZetPeTe (Kraków)

03.04.2020 r - Gryzzlie (Gdańsk)

04.04.2020 r - Magnetofon (Łódź)

Oprócz tego w czerwcu 2020 zespół wystąpi na Mystic Festival.

Album „Humanoid” promowały cztery utwory:

„Flying High”:

https://youtu.be/vAJTOC3qMuI

„Q”:

https://youtu.be/LWC_DqVr4QU

„Revolution”:

https://youtu.be/Iy02yGyjPZs

oraz „Abyss”:

https://youtu.be/yGng5JHxavI

Album "Humanoid” można wciąż zamawiać pod tym linkiem:

http://bit.ly/BlackRiverHuman

Od początku istnienia BLACK RIVER działa w niezmienionym składzie:

Maciej Taff – voc

Piotr „Kay” Wtulich – git

Artur „Art” Kempa – git

Tomasz „Orion” Wróblewski – bass

Dariusz „Daray” Brzozowski – dr

https://www.facebook.com/OfficialBlackRiver

http://blackriver.pl/


źródło: MYSTIC PRODUCTION
Czytaj dalej...

Gitarzysta MICHAŁ SZCZERBIEC zapowiedział nowy album

Ukazała się ep-ka „Sleepless” nagrana przez gitarzystę Michała Szczerbca w duecie z flecistą i saksofonistą Arkiem Osenkowskim (znanym ze współpracy ze Starym Dobrym Małżeństwem).

EP-ka "Sleepless" zapowiada kolejną (trzecią w dorobku) płytę gitarzysty Michała Szczerbca. Tym razem usłyszymy akustyczne dźwięki gitary "fingerstyle", flet poprzeczny oraz saksofon (Arek Osenkowski - znany ze współpracy z zespołem Stare Dobre Małżeństwo).

Materiał znajdujący się na EP-ce to 5 instrumentalnych utworów w klimacie tzw. muzyki ciszy. Mieszanka różnych gatunków muzycznych od folku po jazz, głęboko osadzona w klimatach muzyki przestrzennej i filmowej. Muzyka instrumentalna to powrót do początków kariery muzycznej Michała kiedy wzorował się na takich zespołach jak The Shadows, The Ventures, Mike Oldfield czy nawet Jean Michel Jarre.

W utworze "Raindrops & Snowflakes" usłyszymy także pianistę Jacka Prokopowicza, zaś w "Sleepless" i "The Chance" wiolonczelistkę Agnieszkę Markanicz.

"The Chance": https://www.youtube.com/watch?v=7guvth1Qn6M

Docelowo na długogrającej płycie, obok utworów instrumentalnych, pojawią się także piosenki z tekstem w stylistyce poezji śpiewanej oraz lekko bluesujące tematy.

Chociaż muzyka zawarta na płycie jest autorstwa Michała, to współtworzy cały projekt z Arkiem Osenkowskim - muzykiem z wieloletnim stażem mający na koncie kilka płyt oraz koncerty w kraju i za granicą. W latach ’90 zespół Funktet, pierwsza płyta. Przez kolejne lata współpracował z różnymi zespołami bluesowymi, między innymi z Magdą Piskorczyk (autorska płyta z udziałem Michała Urbaniaka, płyta LIVE w Radiu Gdańsk), płyta Live w Radiu dla Ciebie z Lesterem Kidsonem. Współpracował z zespołem Stare Dobre Małżeństwo, z którym zagrał kilkadziesiąt koncertów promujących płytę „Jednoczas”.


źródło: Cantaramusic
Czytaj dalej...
Subskrybuj to źródło RSS